Η προηγούμενη σαιζόν τελείωσε με τον πλέον ιδανικό τρόπο για κάθε οπαδό της Τσέλσι, με την κατάκτηση του πολυπόθητου τροπαίου του champions league.Μετά την απόλυση του Andre Villas Boas (AVB) η Τσελσι κατάφερε με τον Roberto Di Mateo (RDM) προπονητή να βρεθεί στην κορυφή της Ευρώπης αποκλείοντας στην πορεία Νάπολι, Μπενφίκα, Μπαρτσελόνα και κερδίζοντας την Μπάγερν στο ίδιο της το γήπεδο στον τελικό.
Από εκεί και πέρα ήταν στο χέρι του Αμπράμοβιτς να χτίσει πάνω σε αυτή την επιτυχία,σχεδιάζοντας την νέα ομάδα που θα πρωταγωνιστούσε σε Αγγλία και Ευρώπη.
Ξεκινώντας, η αποχώρηση του Ντρογμπά ήταν μεγάλη απώλεια για την Τσέλσι.Ένας παίκτης σημαία για την ομάδα,αποχώρησε από την ομάδα μετά την λήξη του συμβολαίου του. Ήταν φανερό ότι η Τσέλσι όδευε προς αλλαγή κατεύθυνσης-νοοτροπίας στον αγωνιστικό τομέα.Αποφασίστηκε να βασιστεί η ομάδα στον Τόρες με την λογική ότι όντας βασικός θα πήγαινε και καλύτερα και θα έβρισκε τον παλιό του εαυτό πλαισιωμένος μόνο από τον Στάριτζ.
Με την μεταγραφική περίοδο ο Αμπράμοβιτς αποφάσισε (για άλλη μια φόρα) να βάλει το χέρι στην τσέπη και να φέρει παίκτες που θα κάλυπταν τα κενά της προηγούμενης χρονιάς αποτελώντας ταυτόχρονα επένδυση προς το μέλλον.
Δαπανήθηκαν μεγάλα ποσά και αποκτήθηκαν οι :
Μάρκο Μάριν - 8.860.000
Εντέν Αζάρ - 40.470.000
Οσκαρ -31.620.000
Βίκτορ Μόουσες -11.380.000
Θέσαρ Αθπιλικουέτα- 9.000.000
Νωρίτερα είχαν αποκτηθεί και παίκτες όπως ο Κέβιν ντε Μπράιν και ο Λούκας Πιαζόν.
Το πρόβλημα όμως προέκυψε με τις αποχωρήσεις κάποιον παικτών.Για παράδειγμα η πώληση του Μειρέλες και ο δανεισμός του Εσιέν άφησαν την ομάδα ΄γυμνη΄στον νευραλγικό χώρο του κέντρου (αμυντικά χαφ συγκεκριμένα).Ο παραγκωνισμός του Μαλούντα στέρησε από την ομάδα μια καλή λύση και έδειξε ένα άσχημο πρόσωπο (από την άποψη ότι ο παίκτης πρόσφερε πολλά και το ευχαριστώ ήταν να σταλεί με την 2η ομάδα).
Ο Ντι Ματέο ήταν ο εκλεκτός στην αρχή της φετινής σαιζόν και οι προσδοκίες υψηλές με την ομάδα να έχει άφθονες λύσεις σε όλες (σχεδόν) τις θέσεις.Το ξεκίνημα ήταν καλό και γρήγορα η Τσέλσι βρέθηκε στην κορυφή της βαθμολογίας με τον Τόρες να ξεκινάει φορμαρισμένος και η τριάδα Αζάρ-Μάτα-Οσκαρ να βρίσκει το δρόμο προς τα δίχτυα με ευκολία.
Από ένα σημείο και πέρα όμως, από τραυματισμούς παικτών φάνηκαν οι ελλείψεις στο χώρο του κέντρου (ο Μίκελ δεν μπορούσε να παίζει μόνος του,ο Λάμπαρντ δεν μπορεί να βγάλει πολλά παιχνίδια,ο Ραμίρες δεν αποδίδει τόσο καλά όταν πρέπει να μένει πίσω).Φυσικά ο Τόρες μετά από μερικές καλές εμφανίσεις έδειξε ότι δεν μπορεί πλέον να παίξει σε αυτό το επίπεδο (για πολλούς και διάφορους λόγους).
Ο αποκλεισμός από το Champions League, η απόλυση του Ντι Ματέο (που είχε την στήριξη των παικτών) αντέστρεψαν το κλίμα στην Τσέλσι. Η πρόσληψη του Μπενίτεθ (πέρα από τις αντιδράσεις των οπαδών) δεν δείχνει καλή επιλογή βάσει αποτελεσμάτων και κυρίως εμφανίσεων. Αποκλεισμός από Carling cup και κακές εμφανίσεις συνεχίζουν να προβληματίζουν ενώ η βαθμολογική θέση δεν είναι ικανοποιητική και υπάρχει ο κίνδυνος να χαθεί η τρίτη θέση.
Οι στόχοι που απέμειναν είναι πλέον:
1) Τερματισμός στην πρώτη τριάδα του πρωταθλήματος
2) Κατάκτηση F.A CUP
3) Κατάκτηση του europa league (εφικτό βάση της δυναμικότητας των ομάδων που απέμειναν)
Ενώ, στην αρχή η ομάδα έδειχνε ότι θα κάνει πρωταθλητισμό τελικά δεν τα κατάφερε. Από την ήττα εντός έδρας με την Μάν Γιουν και την ήττα στο Ντόνετσκ, ξεκίνησε η "κάτω βόλτα"..
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μένα, ήταν λάθος η απομάκρυνση του Ντι Ματεό. Δεν είναι δυνατό πέντε μήνες πριν να θεωρείται πετυχημένος και να ανταμοίβεται με επέκταση συμβολαίου και πέντε μήνες μετά να διώχνεται άρων αρων...
Και ακόμα πιο λάθος η πρόσληψη του Μπενίτες. Ο άνθρωπος είναι μόνο για Ισπανία. Άντε και για τις δύο μεγάλες της Πορτογαλίας. Να πάρει μια φιλόδοξη ομάδα από κει και να κάνει πρωταθλητισμό. Ούτε για Αγγλία είναι, ούτε για Ιταλία...
Και φυσικά, έφταιξε και το άδειασμα των κεντρικών χαφ (Εσιέν, Μεϊρέλες)... Και έφτασε η ομάδα να παίζει με κεντρικό χαφ τον Ραμίρες (που είναι εξτρέμ) και τον Νταβίντ Λουίς. Για να μη πω ότι ήθελε τουλάχιστον ένα φορ περιοχάτο. Γιορέντε για παράδειγμα από Μπιλμπάο...
Εγω παλι πιστευω πως το ροστερ της Τσελσι δεν ειναι καθολου κακο. Ειδικα με τη μεταγραφη του Ντεμπα Μπα, τολμω να πω οτι ειναι ισως και καλυτερο απο το περυσινο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλα ειναι αυτο που λετε και οι δυο. Η τραγικη διαχειριση των κεντρικων χαφ. Ο Μικελ και τραυματιστηκε και ηξεραν απο νωρις οτι θα χασει ολο το Γεναρη και το μισο Φλεβαρη λογω Κοπα Αφρικα, και πανε και μου διωχνουν τους Μειρελες και Ματα, τους ηρθε και η αναποδια με τον τραυματισμο του Ρομεου, και εμειναν με τον μεγαλο σε ηλικια Λαμπαρντ, με τον Λουιζ που παιζει περιστασιακα αμυντικο χαφκ και με τον Ραμιρεζ.
Επισης, η τραγικη πορεια φετος οφειλεται κυριως στην απομακρυνση του RDM. Αλλωστε, ειναι γνωστοτο κουσουρι του Ρωσου με τους προπονητες. Και ηταν και κακη επιλογη ο Μπενιτεθ. Αλλα κυριως η απομακρυνση του Ντι Ματεο ηταν αυτο που στοιχισε στην Τσελσι.
Παιδια εγω σπουδαζω στο Λονδινο και τα βλεπω ολα απο κοντα, καθως πηγαινω στα περισσοτερα παιχνιδια. Το μεγαλυτερο προβλημα της Τσελσι ειναι το οτι δεν εχει πλεον αυτην την ψυχη που ειχε η ομαδα του Μουρινιο. Παικτες που κρατησαν τη σημαια της Τσελσι ψηλα τα τελευταια χρονια οπως ο Λαμπαρντ, ο Τερρυ, ο Μαλουντα, ο Εσιεν και κυριως ο Ντρογκμπα ειτε δεν ειναι πλεον πρωτες επιλογες (βλεπε Λαμπαρντ μεχρι το Δεκεμβρη, Τερρυ, Μαλουντα) ειτε αποχωρησαν (οι τελευταιοι δυο). Αυτη η νοοτροπια του "δεν παιζω με παικτες ανω των 30" δεν μπορει να πετυχει σε καμια ομαδα. Η Μπαρτσα που το εφαρμοζει, ξεχναει ο Αμπραμοβιτς οτι οι περισσοτεροι παικτες της ειναι μαζι απο τα 15 τους και βγαινουν απο τις ακαδημιες της . Αγοραζοντας 5-6 παικτες <25 και χτιζοντας μια ομαδα απο πιτσιρικαδες που τους εχεις βουτηξει στο χρημα δεν ειναι τακτικη για να πετυχεις. Αν ο Αζαρ, ο Οσκαρ και ο Αζπιλικουετα ηταν προσθηκες στον παλιο κορμο με τους προαναφερθεντες "γερολυκους" (και κυριως με τον Ντρογκμπα) στην κορυφη και με Ραμιρες, Ματα και Μειρελες να τους πλαισιωνουν, τωρα ισως να μιλουσαμε για μια υπερομαδα που εχει βλεψεις να υπερασπιστει τον τιτλο της Πρωταθλητριας Ευρωπης. Τωρα ειναι μια ομαδα αποτελουμενοι απο νεαρους παικτες, που της λειπει η εμπειρια, το παθος για την μπλε φανελα και η χημεια. Ο λογος που τα πηγαινε καλα στην αρχη ηταν η ψυχολογια. Ηταν πρωταθλητρια Ευρωπης, με τον ιδιο προπονητη που πριν λιγους μηνες το ειχε σηκωσει και ξεκινησε πολυ δυνατα. Μετα την πρωτη ηττα (σφαγη βεβαια) απο τη united χαθηκε η ψυχολογια και αρχησε ο κατηφορος, που ουτε στο παγκοσμιο συλλογων δε σταματησε ! Και αν ο αποκλεισμος στο Τσαμπιονς Λιγκ απο τις αντικειμενικα πολυ καλες Γιουβεντους και Σαχταρ (που μεχρι περσι δε θα φανταζε ποτε ουτε στα ορια του πιθανου) εχει καποια λογικη, ο αποκλεισμος σε διπλο ματς και οχι μονο-ματς εκπληξη και η αδυναμια να σκοραρει σε 180 λεπτα με τη Σουανσι στον ημιτελικο του Λιγκ Καπ που ουσιαστικα με τη Μπραντφορντ στον τελικο θα ισοδυναμουσε με κατακτηση, ειναι το λιγοτερο απαραδεκτος, αντιεπαγγελματικος και αδικαιολογητος. Επιπλεον στερησε μια τεραστια δυνατοτητα για ολοκληρωτικη αλλαγη κλιματος και εναν τιτλο σε ενα σημειο που χρειαζοταν, πριν τις αναμετρησεις για το Ουεφα και το ντερμπι με την Αρσεναλ εστω και αν τελικα αυτα εληξαν θετικα. Οποτε τα τρια κομβικοτερα σημεια της φετινης σεζον ειναι η ηττα στο πρωταθλημα απο τη united, η ηττα με 3-0 απο τη Γιουβεντους που ισοδυναμουσε ουσιαστικα με αποκλεισμο απο την αγαπημενη διοργανωση του Αμπραμοβιτς και αρα απολυση του RDM και η ηττα απο τη Σουανσι εντος εδρας. Ισως αν ειχαν αποφευχθει αυτες οι τρεις ηττες τωρα να μιλουσαμε για ενα φοβερο νεανικο συνολο του RDM που πεταει και μια αναγεννημενη καινουρια Τσελσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελος, πιστευω οτι ακομα ομως μπορει η Τσελσι να κλεισει επιτυχημενα τη χρονια καθως μην ξεχναμε οτι περσι τετοια εποχη ειχε δυο ποντους λιγοτερους απο φετος, ηταν τεταρτοπεμπτη στο πρωταθλημα εκτος Λιγκ Καπ και της εμεναν μονο το Τσαμπιονς Λιγκ, εχοντας να καλυψει το 3-1 απο τη Ναπολι και το F.A. Cup. Ετσι αν και φετος καταφερει να κατακτησει το FA Cup ( αν περασει απο τη Middlesbrough μεθαυριο, πρεπει να περασει μετα απο το Old Trafford και τη United...) και το Europa League (φανταζει πιθανο και ευπροσδεκτο) ενω παραλληλα τερματισει στις θεσεις που οδηγουν στο Τσαμπιονς Λιγκ της επομενης περιοδου, τοτε θα μιλαμε για μια αρκετα επιτυχημενη μεταβατικη σεζον με πολλες αλλαγες και θα προετοιμασει την - ιδανικη κατα τη γνωμη μου - επιστροφη του Special One, αν αυτη πραγματοποιηθει καθως και την ελευση του Falcao, η οποια θα αλλαξει αρδην την γραμμη κρουσης των "μπλε" .
Φίλε Byron-Antoine-Kobarsos, πολύ μεστή η τοποθέτηση σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά, συμφωνώ στα περισσότερα. Ειδικά, τις τρείς τελευταίες σειρές με την επιστροφή του special one και την έλευση του Φαλκάο είναι σαν να τις έγραψα εγώ.
Εγώ αυτό που ουδέποτε κατάλαβα ήταν με ποιο σκεπτικό οι άνθρωποι της Τσέλσι, έδωσαν και τον Μεϊρέλες και τον Εσιέν, μένοντας με δύο κεντρικά χαφ (Λάμπαρντ-Μίκελ) εκ των οποίων ο ένας (Λάμπαρντ) είναι στα 35 του. Και κατέληξε να παίζει με τον Ραμίρες (που αχρηστεύοταν όταν έπαιζε κεντρικό χαφ) και τον Νταβίντ Λουίζ (που δεν είναι για εκεί).
Και άντε δίνεις τον Μεϊρέλες και τον Εσιέν. Γιατί, δεν δίνεις ένα ποσό (που αποδεδειγμένα έχεις) για να πάρεις μια-δυο χαφάρες στον άξονα...
Πάντως, αν κατακτήσει η ομάδα το Europa League (που εδώ που τα λέμε, αν το δει σοβαρά μπορεί να το πάρει) θα ανέβει στα ύψη η ψυχολογία των καινούριων (Αζάρ, Όσκαρ, Αθπιλικουέτα κλπ)..
Ακριβως αυτο ! Δεν επενδυσε καθολου στα κεντρικα χαφ ! Aντι για Μαριν (αλλον εναν ακραιο) μπορουσε να παρει εναν κεντρικο ! Και το Europa δεν πρεπει να υποτιμησει, θα ειναι δευτερος σερι Ευρωπαικος τιτλος, η Αρσεναλ θα παρακαλουσε για ενα Europa League αντι για να τρωει σφαλιαρες στους 16 απο τη Μπαγερν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα φίλε Byron και από μένα. Και εγώ μένω Λονδίνο, δυστυχώς δεν έχω τη δυνατότητα να πηγαίνω στα παιχνίδια (το πιο ακριβό εισιτήριο από τις ομάδες του Λονδίνου), οπότε έχω μόνο εικόνα της ομάδας από ίντερνετ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα με αυτό που λέτε όλοι: ότι είναι λάθος το σκεπτικό του Ρώσσου να κάνει ανανέωση, διώχνοντας τους 32άρηδες και άνω. Δεν μπορεί να αφήνεις τον Λάμπαρντ να φύγει, όταν αυτός αποδεικνύει μέσα στο γήπεδο ότι είναι με διαφορά από τους κορυφαίους σε κάθε παιχνίδι. Διαιωνίζεις ένα πρόβλημα και όλος ο κόσμος ασχολείται με αυτό: τι θα γίνει, θα του κάνει πρόταση ή όχι?
Από εκεί και πέρα εντελώς άστοχη η πρόσληψη προπονητή, που έφερε και μουρμούρες και γιούχα στην κερκίδα, αφού κανείς δεν έχει ξεχάσει τις δηλώσεις του Μπενίτεζ (ως προπονητής τότε της Λίβερπουλ).
Και τέλος το σημαντικότερο για μένα είναι η έλλειψη επιθετικού. Στην ουσία η ομάδα έμεινε με έναν επιθετικό (Τόρες) και πλέον έχει και τον Μπα που μπορεί να είναι πολύ καλός παίκτης αλλά δεν ξέρω αν μπορεί να αντέξει την πίεση της Chelsea. Για τον Μπενίτες το μεγάλο στοίχημα ήταν η άνοδος του Τόρες. Τελικά αποδείχθηκε ότι το έχασε, αφού ο Ισπανός μετά τις τραγικές εμφανίσεις του, έχασε πλέον και τη θέση του βασικού.
Λάθος η απομάκρυνση του Ντρογκμπά, λάθος και το γεγονός ότι δεν εκδιώχθηκε ο Τόρες, ώστε να έρθει ένας σοβαρός επιθετικός.
Ο Μαρίν δεν έχει προσαρμοστεί, ο Μόουσες ή και ο Όσκαρ έχουν εκλάμψεις, ο Άζαρ καλός μεν, αλλά η ομάδα δεν πονούσε εκεί (αριστερό χαφ - αριστερού επιθετικού στο 4-3-3) αφού υπήρχε ήδη ο Μάτα. Στα χαφ το πρόβλημα γνωστό. Πράγματα χιλιοειπωμένα...
Οι δύο βάσκοι της Μπιλμπάο που έβγαλαν μάτια πέρσι στο Europa League (Χάβι Μαρτίνεζ και Γιορέντε) ταίριααν απολύτως σ' αυτή την Τσέλσι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ντροσκμπά, μπορούσε να βγάλει 1-2 χρονιές ακόμα. Αφήστε δε, που είναι παίκτης έμβλημα για τους οπαδούς... Ο Γιορέντε έχει πολλά ίδια χαρακητριστικά (με την διαφορά ότι είναι λίγο εύθραστος) και με τον καιρό θα μάθαινε πολλα..
Το ίδιο και ο Χάβι Μαρτίνεθ..Ένα χαφ πολυσύνθετο...Θα έδινε πολλές λύσεις..
συμφωνω ρε παιδια αυτα λεω κ εγω πανω κατω...απο το καλοκαιρι λεω χωρις εσιεν-μειρελες καηκαμε στο κεντρο,με τον τορες βασικο δν πας πουθενα, ο μαλουντα αλλο 1 χρονο σε καλο επιπεδο εβγαζε ΑΝΕΤΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφή