S.L. Benfica Η απώλεια δύο τίτλων στις καθυστερήσεις

Η αλήθεια είναι ότι αυτό που έπαθε η Μπενφίκα τις τελευταίες μέρες, δεν το εύχεται κάποιος ούτε στον εχθρό του. Δύο απώλειες τίτλων (γιατί ουσιαστικά η ήττα από την Πόρτο ισοδυναμεί με απώλεια του Πρωταθλήματος) στις καθυστερήσεις. Η πρώτη του Σαββάτου στο 92ο λεπτό και η δεύτερη του τελικού του Europa στο 93ο λεπτό.

Οι προκλήσεις ήταν μεγάλες. Η Μπενφίκα έφτασε μέχρι την πηγή (δύο φορές) και ενώ από την βρύση άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες σταγόνες, τελικά ποτέ δεν έτρεξε το γάργαρο νερό και έμεινε με την δίψα της "κατάκτησης" των τροπαίων . . . Των "κατακτήσεων" καλύτερα . . .

Αυτή είναι η πρώτη παρομοίωση που μου έρχεται στο μυαλό τώρα που πέρασαν οι δύο τελικοί (γιατί και το ματς με την Πόρτο τελικός ήταν) της Μπενφίκα. Και πιστεύω ότι αυτή η παρομοίωση ταιριάζει απόλυτα στην περίπτωσή της.

Η ομάδα ήταν αήττητη για 28 ολόκληρες αγωνιστικές στο πρωτάθλημα της Πορτογαλίας. Επίσης, στο Europa League είχε μόνο μία ήττα και εκείνη ανούσια από την Φενέρ. Και στα δύο πιο κρίσιμα παιχνίδια της χρονιάς έχασε ισάριθμες φορές και μάλιστα με τον ίδιο τρόπο.

Φυσικά, όταν μία ομάδα χάνει δύο σερί τελικούς τότε παύουν να υπάρχουν οι καθιερωμένες δικαιολογίες. Δηλαδή, ότι φταίει ο προπονητής γιατί δεν διαχειρίστηκε τους αγώνες όπως έπρεπε (λες και υπάρχει πρέπει και δεν πρέπει στο ποδόσφαιρο και στον αθλητισμό), ότι οι παίκτες δεν είχαν την ψυχή (δηλαδή, οι παίκτες είχαν την ψυχή να πάνε τα παιχνίδια μέχρι το 92 και 93 και μετά τους έφευγε η ψυχή ; ; ;), ότι η ομάδα δεν έχει φανέλα (για την Μπενφίκα μιλάμε και έχει παίξει 7 τελικούς).

Και ο Ζόρζε Ζέσους, διαχειρίστηκε καλά τον χθεσινό τελικό και οι παίκτες έδειξαν πάθος και ψυχή. Ακόμα και το περασμένο Σάββατο στο Dragao... Μπορεί η Μπενφίκα να ήταν παθητική και να στηριζόταν στην αμυντική λειτουργία της, αλλά η ουσία είναι ότι το έκανε καλά μέχρι το 92ο λεπτό. Επομένως, δεν γίνεται να κατηγορηθεί ούτε ο Ζορζε Ζέσους, ούτε και οι παίκτες. Για δύο 90λεπτα πήγαν καλά. Στις καθυστερήσεις, χάθηκαν οι στόχοι.

Αν δούμε τις φάσεις των γκολ που δέχεται και στους δύο τελικούς θα καταλάβουμε ότι δέχεται γκολ που προέρχονται από ποδοσφαιρική αφέλεια στο ματς με την Πόρτο και από ποδοσφαιρική ασυνεννοησία στο ματς με την Τσέλσι.

Στο Dragao, οι παίκτες της Μπενφίκα ανέβηκαν πολύ ψηλά στο 91ο λεπτό και η Πόρτο με το που κέρδισε την μπάλα, πέντε παίκτες της βγήκαν μπροστά συν ένας που έδωσε την μπάλα στον Κέλβιν (σκόρερ), άρα έξι. Με πέντε της Μπενφίκα. Αυτό είναι αφέλεια. Δεν είναι θέμα λάθους τακτικής ή λάθους οδηγίας. Είναι καθαρή ποδοσφαιρική αφέλεια. Που πιθανόν να προέρχεται από την έλλειψη καθαρού μυαλού ή από την πίστη ότι το ματς τελείωσε. Γιατί σε εκείνο το σημείο η "βαράς" στο ψαχνό και πέφτουν κορμιά ή "βαράς" βολέ την μπάλα να βγει έξω από το γήπεδο ή κάνεις καθυστέρηση. L I N K

Στο Amsterdam, οι παίκτες της Μπενφίκα στο γκολ του Ιβάνοβιτς δεν είχαν συνεννόηση. Ενώ είναι μέσα στην περιοχή εννέα παίκτες της Μπενφίκα συν ένας ο τερματοφύλακας, άρα δέκα, με 5 συν έναν σε διαγώνια θέση της Τσέλσι δεν επικοινωνούν. Ο Ζαρντέλ δεν πηδάει για κεφαλιά πιστεύοντας ότι θα το κάνει ο Αντρέ Αλμέϊδα που είναι πίσω του. Ο Αντρέ Αλμέϊδα δεν το κάνει (το κάνει μάλλον για να πει ότι το κανε) γιατί πιθανόν πίστεψε ότι θα το κάνει ο Ζαρντέλ και δέχτηκαν το γκολ. L I N K

Πέρα από την ψυχή ή την καρδιά ή τις μεγάλες προσωπικότητες ή την καθοδήγηση από τον πάγκο (στοιχεία που η Μπενφίκα έχει) είναι και η διάρκεια στην επικοινωνία ή την συνεννόηση μεταξύ των παικτών σε όλη την διάρκεια των αγώνων. Και όχι για 90 λεπτά μόνο. Όλα είναι κρίκοι σε μια αλυσίδα. Οι ισχυρές ποδοσφαιρικά προσωπικότητες των παικτών, η καρδιά, το πάθος, η καθοδήγηση από τον πάγκο μέχρι την συγκέντρωση, την επικοινωνία και την συνεννόηση των παικτών... Η τύχη και η ατυχία έρχονται και φεύγουν. Δεν είχε τύχη στο δοκάρι του Λάμπαρντ ; ; ; Άρα ; ; ;