Η Ατλέτικο Μαδρίτης, κατέκτησε το Κύπελλο και γενικότερα τίτλο επί Ισπανικού εδάφους, μετά από 17 ολόκληρα χρόνια. Το 1996, ήταν η χρονιά που έκανε το νταμπλ.
Ας τα πάρουμε με την σειρά. Στο πρώτο ημίχρονο παρατηρήσαμε τα εξής:
- Η Ρεάλ, μπήκε πολύ δυνατά στον αγώνα (όπως συνηθίζει άλλωστε στο Μπερναμπέου) ψάχνοντας το γρήγορο γκολ. Από την αρχή άσκησε πίεση και έκλεισε την Ατλέτικο.
- Όλοι οι παίκτες της Ατλέτικο βρισκόταν πίσω από την μπάλα, όταν αυτή βρισκόταν στα πόδια των παικτών της Ρεάλ. Μάλιστα, υπήρχαν "αμυντικές παγίδες" πάνω στον Ρονάλντο.
- Παρόλα αυτά, ο Πορτογάλος στο 14ο λεπτό άνοιξε το σκορ με κεφαλιά, από στημένη φάση (κόρνερ). Μάλιστα, πριν την εκτέλεση του κόρνερ έκανε και νόημα στον συμπαίκτη του για το πως να εκτελέσει το κόρνερ.
- Η Ατλέτικο, έκανε την πρώτη επιθετικής ενέργεια στο 17ο λεπτό με το σουτ του Γκάμπι. Από το 1-0 και μετά, προσπάθησε να ανέβει, να πιέσει, να κυκλοφορήσει μπάλα αλλά μετά δυσκολίας πατούσε στην αντίπαλη περιοχή. Κυρίως από την δεξιά της πλευρά προσπαθούσε η Ατλέτικο (δηλαδή, από την μεριά του Κοεντράο).
- Γενικότερα, η Ατλέτικο από τα μέσα του πρώτο ημιχρόνου και μετά πήρε τα ηνία του αγώνα και η Ρεάλ αρκέστηκε σε αμυντικό παιχνίδι. Στο 35ο λεπτό, ο Ράνταμελ Φαλκάο έδειξε την ποιότητά του και κρατώντας την μπάλα ανάμεσα από δύο παίκτες της Ρεάλ την μεταβίβασε για τον Ντιέγο Κόστα, ο οποίος έκανε το 1-1 με όμορφο σουτ.
Ο Ντιέγο Σιμεόνε, έδωσε εντολές στον Φαλκάο και να αμύνεται αλλά και να παίζει αρκετά εκτός περιοχής για να βοηθήσει στα κρατήματα μπάλας αλλά και στις γρήγορες μεταβιβάσεις.
- Μετά το 1-1, η Ρεάλ ανέβηκε και πάλι. Μάλιστα είχε δοκάρι στο 42ο λεπτό σε σουτ του Οζίλ.
Συμπέρασμα πρώτου ημιχρόνου: Η Ρεάλ, ξεκίνησε ψάχνοντας το γρήγορο γκολ. Η Ατλέτικο την περίμενε αρχικά. Το γκολ για την Ρεάλ ήρθε σε μία στημένη φάση (κόρνερ) που δεν επιτρέπεται να μην πηδήξει για κεφαλιά, παίκτης της Ατλέτικο, παρόλο που ακολουθούσαν τον Ρονάλντο. Μετά το 1-0, η Ρεάλ οπισθοχώρησε ανεξήγητα. Η Ατλέτικο εκμεταλλεύτηκε την κόντρα επίθεση και την γρήγορη μπαλιά του Φαλκάο στον Ντιέγο Κόστα και ισοφάρισε.
Στο δεύτερο ημίχρονο παρατηρήσαμε τα εξής:
- Η Ρεάλ, ξεκίνησε όπως στο πρώτο μέρος. Δηλαδή, δυνατά καταφέρνοντας να κλείσει την Ατλέτικο. Παρόλα αυτά η Ατλέτικο αντέδρασε καλά αμυντικά. Για παράδειγμα, οι αποστάσεις των παικτών της (της Ατλετίκο) ήταν κοντά, ακολουθούσαν τους παίκτες της Ρεάλ που έκαναν κίνηση μακριά από την μπάλα. Επίσης, η Ατλέτικο είχε την δυνατότητα να φθάνει με ευκολία στην αντίπαλη περιοχή, όποτε της δινόταν η ευκαιρία.
- Η Ρεάλ, είχε ασύλληπτη χαμένη διπλή ευκαιρία να πάρει "κεφάλι" στο σκορ γύρω στο 60ο λεπτό. Ο Μπενζεμά σημάδεψε το δοκάρι και στο καπάκι ο Χουανφράν (δεξί μπακ της Ατλέτικο) έδιωξε πάνω στην γραμμή το σουτ του Οζίλ.
- Στο 68ο λεπτό, ο Ρονάλντο είχε δοκάρι σε απευθείας εκτέλεση φάουλ. Δεν ήθελε και πολύ για να καταλάβουμε , ότι οι οιωνοί ήταν με την Ατλέτικο. Τρία δοκάρια για την Ρεάλ . . .
- Φυσικά, οι άνθρωποι της Ρεάλ βλέποντας ότι δεν έρχεται το γκολ και είναι τόσο άτυχοι (με τρία δοκάρια) έγιναν ιδιαίτερα επιθετικοί και υπερβολικά νευρικοί. Τόσο οι παίκτες, όσο και ο πάγκος. Μάλιστα, στο 77ο λεπτό αποβλήθηκε ο Ζοζέ Μουρίνιο από τον πάγκο.
- Γενικότερα, η Ατλέτικο είχε μία ηρεμία στο παιχνίδι της. Μία ψυχραιμία. Παρόλο που δεν έκανε κάποια σπουδαία φάση (με εξαίρεση το σουτ του Λουίς Φελίπε στο 59ο λεπτό) ενέπνεε μία αγωνιστική σιγουριά (με σύμμαχό της, την τύχη πάντα... Η Ρεάλ είχε τρία δοκάρια).
- Με την λήξη του 90λέπτου η Ατλέτικο κατάφερε να αποσπάσει θετικό αποτέλεσμα κόντρα στην Ρεάλ μετά από 8 σερί ήττες (εντός / εκτός).
Συμπέρασμα δευτέρου ημιχρόνου: Η Ρεάλ, ήταν άτυχη. Με τρία δοκάρια συνολικά. Μετά είχε μεγάλη νευρικότητα από τα μέσα του 2ου ημιχρόνου. Η Ατλέτικο, είχε μία ηρεμία στο παιχνίδι της και φυσικά τύχη. Αρκέστηκε στην αμυντική λειτουργία της και το έκανε καλά. Τα ατού της Ρεάλ τα βρήκαν "σκούρα".
Στην ημίωρη παράταση παρατηρήσαμε τα εξής:
- Τρεις αλλαγές με το "καλημέρα" για την Ρεάλ. Ντι Μαρία, Ιγκουαϊν, Αρμπελόα πέρασαν στον τελικό αντί των Μπενζεμά, Μόντριτς και Κοεντράο. Οι άνθρωποι της Ρεάλ θέλησαν να προσδώσουν φρεσκάδα στην ομάδα τους.
- Η Ατλέτικο ήταν πιο επικίνδυνη στην παράταση. Και η άμυνα της Ρεάλ δεν ήταν σταθερή. Δεν ενέπνεε σιγουριά. Συν τοις άλλοις, η αμυντική γραμμή της Ρεάλ έπαιζε πολύ ψηλά, δίνοντας δικαίωμα στους γρήγορους και τεχνίτες παίκτες της Ατλέτικο με γρήγορε κινήσεις μακριά από την μπάλα και κάθετες μπαλιές να την σπάσουν. Αυτό εκμεταλλεύτηκαν δύο φορές οι παίκτες της Ατλέτικο. Σε μία από αυτές τις φορές και μετά από σέντρα ο Μιράντα με κεφαλιά έκανε το 1-2.
- Φυσικό επακόλουθο μετά το 1-2, η Ρεάλ να πιέσει. Αυτό, βέβαια θα σήμαινε ακόμα μεγαλύτερα κενά στην ήδη προβληματική άμυνα της.
- Η Ρεάλ, έχασε μεγάλη ευκαιρία με τον Οζίλ στο στο 108. Ο Κουρτουά, άπλωσε τις "χερούκλες" του και έδιωξε σε κόρνερ. Άλλη μία απόδειξη ότι η "θεά τύχη" ήταν με την Ατλέτικο.
- Στην συνέχεια οι παίκτες της Ατλέτικο έκαναν και τις απαραίτητες καθυστερήσεις σε τέτοιες περιπτώσεις για να παγώσουν το παιχνίδι και να ροκανίσουν τον χρόνο.
- Στο 114, ο Ρονάλντο αποβλήθηκε. Τα υπερβολικά νεύρα, η κούραση, η έλλειψη καθαρού μυαλού οδήγησαν τον Πορτογάλο σε μια απερίσκεπτη κίνηση. Στην συνέχεια λίγο έλειψε να έρθουν στα χέρια άνθρωποι από τους πάγκους των δύο ομάδων. Οι άνθρωποι της Ρεάλ, αρνούνταν να παραδεχτούν ότι χάνουν. Ο προπονητής τους αποβλήθηκε, ο καλύτερος παίκτης τους αποβλήθηκε, ο κόσμος τους στις κερκίδες πετούσε αντικείμενα στον Κουρτουά.
- Τέλος στο 121, δεν δόθηκε πέναλτι για την Ατλέτικο. Ξεκάθαρη παράβαση το ολοφάνερο σπρώξιμο του Ράμος.
- Με το σφύριγμα της λήξης η Ατλέτικο σπάει μια παράδοση δεκατριών χρόνων αφού είχε να κερδίσει την Ρεάλ από την σεζόν 1999-2000 είτε εντός είτε εκτός έδρας. Μετά από 22 αγώνες. Και αυτή η νίκη έμελλε να ήταν στον μεταξύ τους τελικό. Χαλάλι η υπομονή δεκατριών χρόνων.
Γενικό συμπέρασμα τελικού: Σίγουρα η Ρεάλ ήταν άτυχη. Όμως, αυτό δεν δικαιολογεί την υπερβολική νευρικότητα που έδειξε ως ομάδα. Ήταν δείγμα ότι δεν ήξερε να χάνει. Και συνήθως, όταν κάποιος ή κάποια ομάδα δεν ξέρει να χάνει, τότε δεν ξέρει και να κερδίζει.
Η Ατλέτικο, ήταν ψύχραιμη, πολύ διαβασμένη, οι παίκτες της ακολούθησαν κατά γράμμα τις εντολές του Σιμεόνε, είχαν μεγάλο πάθος και δίψα για να σπάσουν την παράδοση και να πάρουν τον τίτλο, μα πάνω απ' όλα είχε ΤΥΧΗ. Γιατί, εδώ που τα λέμε αν δεν ήθελε η στρόγγυλη θεά σήμερα, η Ατλέτικο δεν θα πανηγύριζε . . .
νομος του ποδοσφαιρου, οταν χανεις πολλες ευκαιριες στο τελος δεχεσαι γκολ!
ΑπάντησηΔιαγραφήμπραβο στην ατλετικο (αν και ειμαι ρεαλ), μπορεσε να επανελθει παροτι δεχθηκε γκολ απο νωρις.
Φυσικα ηταν τυχερη, αλλα ολες οι μεγαλες ομαδες εχουν και τις τυχερες τους στιγμες. Δεν κερδιζει παντα αυτος που παιζει καλυτερα η κανει τις πιο πολλες ευκαιριες