Κορυφή και θέσεις στην Ευρώπη (1-6)
Πρωταθλήτρια, πανάξια μάλιστα, η σπουδαία Μάντσεστερ Σίτι, που όπως είχαμε γράψει στο αφιέρωμά μας, επί Αράβων ιδιοκτητών περνάει μία δεύτερη χρυσή εποχή, έχοντας κατακτήσει 2 πρωταθλήματα τα τελευταία 3 χρόνια, και έχει μπει για τα καλά στην ελίτ του Αγγλικού και του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου (της λείπει η ευρωπαϊκή διάκριση, που είμαι πεπεισμένος ότι θα έρθει του χρόνου).
Τα λεφτά των σεϊχηδων φαίνεται ότι πιάνουν τόπο. Τη φετινή σεζόν η ομάδα, ειδικά στον πρώτο γύρο, με τον Πελεγκρίνι στην πρώτη του σεζόν στον πάγκο της, έπαιξε διαστημικό ποδόσφαιρο και κέντρισε τα βλέμματα. Με 6άρες και 7άρες, σκόρπιζε τον τρόμο και περνούσε αέρα. Το ότι δεν ήταν στην κορυφή για όλο το πρωτάθλημα, οφείλεται στο ότι για πάρα πολύ καιρό ήταν με 1 ή 2 ή και 3 ματς λιγότερα από τους προπορευόμενους ανταγωνιστές της.
Χάρη σε ένα σερί 11/12 από 24 Νοεμβρίου μέχρι 29 Ιανουαρίου, η Σίτι έγινε το μεγάλο φαβορί για τον τίτλο. Πέτυχε 102 γκολ σε 38 ματς πρωταθλήματος, είχε τρομερή συνεργασία μεσοεπιθετικά, κάποιοι παίκτες που τα προηγούμενα χρόνια δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο βοήθησαν τρομερά, οι μεταγραφές πλην του Γιόβετιτς και ίσως του Ντεμικέλις βγήκαν και με το παραπάνω και έτσι ήρθε ο τίτλος.
Κανείς δεν ξέρει τι θα μπορούσε να είχε γίνει, αν δεν είχε τραυματιστεί ο Αγουέρο για πολύ μεγάλο διάστημα του δεύτερου γύρου. Πολύ καλό για την ομάδα το ότι όταν ντεφορμαρίστηκε ο τρομερός Νεγρέδο του πρώτου γύρου, αμέσως πήρε το όπλο του ο Έντιν Τζέκο και με πολλά αποφασιστικά γκολ οδήγησε τη Σίτι στον τίτλο.
Πάρα πολύ καλή δουλειά στον άξονα και μεσοεπιθετικά από Σίλβα, Νασρί, Νάβας, Φερναντίνιο και Μίλνερ, όποιος και να έπαιζε βασικός, και φυσικά σταθερότατα στο υψηλότερο επίπεδο ο καταπληκτικός Γιάγια Τουρέ. Οι παίκτες της Σίτι πρόσφεραν μαγικές συνεργασίες μέσα στη σεζόν και ο καθένας είχε συγκεκριμένο ρόλο στο παιχνίδι του. Αμυντικά, πολύ καλός ο Κομπανί, χωρίς άξιο παρτενέρ όμως, ενώ στα πλάγια τρομερή δουλεία από Ζαμπαλέτα, αλλά και από τον Κολάροφ. Μόνη παραφωνία οι κακές εμφανίσεις της άμυνας σε αρκετά ματς.
Μαν Σίτι-Άρσεναλ 6-3:
2η θέση η Λίβερπουλ έπειτα από μία πολύ έντονη και γεμάτη συναισθήματα σεζόν. Ξεκίνησε με στόχο την 4άδα και την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Σε όλο το πρωτάθλημα δεν έπεσε από την 4η θέση. Αντιθέτως, στον πρώτο γύρο, όπου και για 10 ματς δεν είχε τον Σουάρεζ λόγω τιμωρίας, ανέβηκε και 2-3 φορές στην κορυφή. Όταν όμως μπήκε το 2014, άλλαξαν όλα. Σε 16 ματς, η Λίβερπουλ είχε 14 νίκες και 2 ισοπαλίες, με τρομερή μπάλα, 52 γκολ σε 16 ματς και μεγάλες νίκες όπως αυτή με τη Σίτι, οι φίλοι της Λίβερπουλ έκαναν μεγάλα όνειρα για τίτλο, συνεπαρμένοι από την ομάδα τους, η οποία είχε κλέψει την παράσταση στην Αγγλία!
Η ήττα από την Τσέλσι και η ισοπαλία με την Κρίσταλ Πάλας, όμως, όπως και κάποιες κακές γκέλες και εμφανίσεις στα μεγάλα ματς του πρώτου γύρου, στέρησαν από τη Λίβερπουλ την επιστροφή στην κορυφή, μετά από 25 χρόνια και από τον τεράστιο Στίβεν Τζέραρντ το πρωτάθλημα που τόσο αναζητεί, αλλά δεν έχει κατακτήσει ακόμα!
Τα θετικά και τα αρνητικά της Λίβερπουλ με μία ματιά... Καταρχήν, η απίστευτη σεζόν του Λουίς Σουάρεζ (31 γκολ και 12 ασίστ, 1ος σκόρερ και 2ος σε ασίστ της Πρέμιερ Λιγκ) αλλά και του Στάριτζ (22 γκολ, 2ος σκόρερ του πρωταθλήματος), όπως και η συνεργασία Τζέραρντ-Χέντερσον στο κέντρο που έκαψε καρδιές, όπως και ο τερματοφύλακας Μινιολέ. Της βγήκαν και 2 σπουδαίοι νεαροί, ο Στέρλινγκ και ο Φλάναγκαν.
Τρομερή μπάλα κατά διαστήματα, 101 γκολ ενεργητικό, εντυπωσιακές συνεργασίες και ανάπτυξη, πλουραλισμός στο σκοράρισμα, απίστευτοι οπαδοί. Μεγάλο αρνητικό η άμυνα που σε πολλά ματς έκαψε τη Λίβερπουλ και της στέρησε τον τίτλο. Εκεί χρειάζεται ανανέωση η ομάδα.
Η συνεργασία Σουάρεζ-Στάριτζ που τρέλανε -και τρελαίνει- τον ποδοσφαιρικό πλανήτη!:
Στην 3η θέση βρίσκουμε την Τσέλσι του Ζοσέ Μουρίνιο. Μία Τσέλσι που στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν ήταν βασική διεδικήτρια του τίτλου, όμως η κόπωση από τα συνεχόμενα παιχνίδια (έφτασε ως τα ημιτελικά του Τσουλου) και οι τραυματισμοί σημαντικών παικτών, οδήγησαν σε χαζές γκέλες όπως οι ήττες από Άστον Βίλα, Κρίσταλ Πάλας και Σάντερλαντ ή η ισοπαλία με τη Νόριτς, όλα στην τελική ευθεία της σεζόν, στοίχισαν το πρωτάθλημα από την Τσέλσι, που τερμάτισε 4 βαθμούς πίσω από τη Μαν Σίτι.
Όσο για τις κατηγορίς περί ''πούλμαν'', έχω να πω ότι είναι ποδόσφαιρο και ο καθένας θέλει να κερδίζει. Πιο απλά, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Η Τσέλσι έχει ανάγκη από έναν φορ να βάζει εύκολα την μπάλα στο πλεκτό (Λουκάκου λέω εγώ), και λίγο βάθος στην άμυνα, και είναι έτοιμη για όλα!
Όλα τα γκολ της Τσέλσι τη σεζόν 2013-14 (σε όλες τις διοργανώσεις):
Αμέσως από κάτω, στην 4η θέση της βαθμολογίας, τερμάτισε η Άρσεναλ, που πέρασε μία πολυτάραχη πλην γνώριμη τα τελευταία χρόνια σεζόν. Παρότι μέχρι και τα τέλη Ιανουαρίου ήταν σχεδόν συνεχώς στην 1η θέση, με πολύ καλό ποδόσφαιρο και τους παίκτες να τα δίνουν όλα, ήρθε το κλασικό ''Αρσεναλίστικο'' ντεφορμάρισμα παικτών (όπως ο Οζίλ που στην αρχή της σεζόν τρέλαινε κόσμο) και οι συνεχόμενοι τραυματισμοί των μεγάλων ατού της ομάδας (π.χ. Ράμσεϊ, Γουόλκοτ).
Έτσι, επί 2 μήνες πάσχιζε να κερδίσει οποιονδήποτε και είχε πολλές συνεχόμενες γκέλες. Ένα σερί 5/5 τις τελευταίες 5 αγωνιστικές, έσωσε τουλάχιστον την κλασική 4η θέση (6η φορά τα τελευταία 9 χρόνια!) και τα πλέι οφ του επόμενου Τσάμπιονς Λιγκ για την Άρσεναλ. Επίσης, κατέκτησε επιτέλους και ένα τρόπαιο, μετά από μεγάλη περίοδο ξηρασίας, αφού πήρε το κύπελλο νικώντας με 3-2 (παράταση) την Χαλ στον τελικό!
Στιγμές από τη σεζόν 2013-14 για την Άρσεναλ:
Τη φετινή σεζόν, η Έβερτον απέκτησε πολλούς θαυμαστές, και την 5η θέση στο πρωτάθλημα. Πολύ συμπαθητική ομάδα, με φοβερό προπονητή (Ρομπέρτο Μαρτίνεθ), ο οποίος έκανε το βήμα παραπάνω κατευθείαν μετά την απόλυση του Μόγιες, πολύ καλό ποδόσφαιρο ανά διαστήματα, τρομερή χημεία μεταξύ των παικτών, και ποιοτικότατες μονάδες όπως οι Μπέινς, Κόουλμαν, Ντισταν, Οβιέδο, Μπάρκλεϊ, Ντεουλοφέου και φυσικά η φοράκλα -δανεικός από Τσέλσι- Λουκάκου. Η Έβερτον έκαψε πολλές καρδιές φέτος και όλοι εύχονται να πάει ψηλά στο Γιουρόπα Λιγκ του χρόνου.
Ο τρομερός Ρομέλου Λουκάκου:
Στην 6η θέση βρίσκουμε την αγαπημένη μου Τότεναμ. Η σεζόν για την ομάδα μου ξεκίνησε με τις καλύτερες προδιαγραφές, αφού με τα 100 εκατ. από την πώληση του Μπέιλ, προστέθηκαν ποιοτικοί παίκτες-καλά ονόματα. Ωστόσο, παίκτες με πολύ μεγάλες προσδοκίες, όπως ο Σολδάδο ή ο Λαμέλα δεν βοήθησαν καθόλου μα καθόλου, υπήρξαν πολλοί τραυματισμοί, η άμυνα ήταν ασταθέστατη και με πολλά λάθη.
Μεσοεπιθετικά μόνο οι Έρικσεν-Αντεμπαγιόρ προς το τέλος και νωρίτερα οι Παουλίνιο-Σίγκουρτσον-
Η επική ανατροπή και νίκη στο 90', με 3-2 κόντρα στην Σαουθάμπτον, που ήταν το αποφασιστικότερο βήμα για την έξοδο στην Ευρώπη:
Μέση της βαθμολογίας (7-17)
Αμέσως κάτω από την Τότεναμ βρίσκεται η περσινή πρωταθλήτρια Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Η απότομη αλλαγή εποχής δεν έκανε καλό στην ομάδα, ο Μόγιες δεν ενέπνευσε κανέναν, η άμυνα της ομάδας ήταν για γέλια, μεσοεπιθετικά μόνο λόγω της ατομικής ικανότητες παικτών όπως ο Ρούνεϊ, ο Φαν Πέρσι ή ο Μάτα είχε κάποιες αναλαμπές, γνώρισε πολλές γελοίες ήττες εντός έδρας, και μοιραία έμεινε εκτός Ευρώπης ύστερα απο 25 χρόνια!
Tο παρακάτω βίντεο δείχνει τα θετικά στοιχεία της φετινής Μαν Γιουν:
Η πολύ ευχάριστη έκπληξη της σεζόν δεν ήταν άλλη από τη Σαουθάμπτον. Με τρομερή μπάλα, πολύ καλή δουλειά από Ποκετίνο, παικταράδες όπως ο τρομερός Λαλανά, ο ποιοτικότατος Λάμπερτ ή η ταλεντάρα Σο, για τους οποίους ενδιαφέρονται όλες οι μεγάλες ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ, ο ''Άγιοι'' έκαψαν πολλές καρδιές τη φετινή σεζόν και δίκαια τερμάτισαν 8οι (κάποια νεκρά διαστήματα τους κόστισαν την έξοδο στην Ευρώπη.
Δείτε παρακάτω τον εκπληκτικό Άνταμ Λαλανά εν δράσει:
Στην 9η θέση έχουμε τη Στόουκ Σίτι, όπου παρά τον κακό πρώτο γύρο, βρήκε τα πατήματά της προς το τέλος και με απολογισμό 8-4-3 στα τελευταία 15 ματς εξασφάλισε την άνετη παραμονή της. Αμέσως πιο κάτω η Νιούκαστλ που έχει γίνει πολύ μέτρια ομάδα και θέλει πολλές αλλαγές. 11η τερμάτισε η Κρίσταλ Πάλας που στον πρώτο γύρο φάνταζε το αδιαφιλονίκητο φαβορί για την τελευταία θέση, όμως με τον Τόνι Πιούλις στον πάγκο αναγεννήθηκε, παρουσίασε τρομερό σύνολο και θέληση και έσωσε την κατηγορία, κάτι που φάνταζε αδύνατο όταν έμπαινε η νέα χρονιά.
12η και 13η τερμάτισαν οι Σουόνσι και Γουέστ Χαμ αντίστοιχα, οι οποίες ήταν μία του ύψους μία του βάθους και πήραν τις θέσεις ακριβώς που τις άρμοζαν. Αμέσως πιο κάτω η Σάντερλαντ που κατάφερε να ορθοποδήσει τις τελευταίες αγωνιστικές, με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Κόνορ Γουίκαμ, δείχνοντας χαρακτήρα και μέταλλο μεγάλης ομάδας. Ισόβαθμη με τις μαυρόγατες η ιστορική Άστον Βίλα που είχε πολλά σκαμπανεβάσματα μέσα στη σεζόν και πήρε και αυτή τη θέση που τις άξιζε.
Στην 16η θέση βρίσκουμε τη Χαλ, η οποία λόγω της συμμετοχής της στον τελικό του κυπέλλου εξασφάλισε την ευρωπαϊκή της έξοδο (για πρώτη φορά στην ιστορία της!), ενώ μέσα στη σεζόν στο πρωτάθλημα ήταν μία ομάδα συνώνυμο της χρυσής μετριότητας. Τρομερό κατόρθωμα για αυτή την ομάδα πάντως ότι θα παίξει του χρόνου Ευρώπη.
Ο τελικός του κυπέλλου Άρσεναλ-Χαλ 3-2 (παρ.):
Τέλος, μία θέση πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού είναι η Γουέστ Μπρομ, που και αυτή δεν έδειξε κάτι το ιδιαίτερο και σώθηκε κυρίως χάρη στις ισοπαλίες. Με απολογισμό 7-15-16, η Γουέστ Μπρομ είναι η ομάδα με τις λιγότερες νίκες (μαζί με την τελευταία Κάρντιφ), τις περισσότερες (με διαφορά) ισοπαλίες στην φετινή Πρέμιερ Λιγκ, και τις λιγότερες ήττες από τις ομάδες στο δεύτερο μισό της βαθμολογίας!
Υποβιβασμός (18-20)
Έτσι, μετά από μόλις 2 χρόνια παρουσίας, το 3ο ήταν και το φαρμακερό για τη Νόριτς, αφού υποβιβάστηκε ως 18η, αφού παρότι τα ονόματα των καλοκαιρινών μεταγραφών ήταν ηχηρά (Φαν Βολβσφίνκελ, Ρέντμοντ, κλπ.) και ο κορμός πάνω κάτω ίδιος, η Νόριτς έπαιξε ίσως τη χειρότερη μπάλα της Πρέμιερ και δεν έπεισε κανέναν ότι μπορεί να παραμείνει στην κατηγορία. Χαρακτηριστικό ότι στον 2ο γύρο έκανε μόλις 3 νίκες σε 17 ματς!
Μετά από 12 χρόνια συνεχούς παρουσίας, η Φούλαμ έπεσε κατηγορία ως προτελευταία. Οι Έλληνες Καραγκούνης και Μήτρογλου δεν τα πήγαν και τόσο καλά, ο Μάγκατ δεν πρόλαβε-μπόρεσε να αλλάξει πολλά στην ομάδα και έτσι, μοιραία υποβιβάστηκε μία από τις πιο σταθερές μεσαίες ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ την τελευταία 10ετία.
Βίντεο με την καταδικαστική ήττα με 0-3 από τη Σαουθάμπτον, που αυτομάτως την βύθισε στην τελευταία θέση (την οποία γλίτωσε τις τελευταίες αγωνιστικές):
Τελευταία και καταϊδρωμένη ήρθε η νεοφώτιστη Ουαλική Κάρντιφ, που δεν άντεξε πάνω από 1 χρόνο μετά την επάνοδό της. Παρότι η σεζόν ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο, όντας δυσκολοκατάβλητη ομάδα και με νίκη επί της πρωταθλήτριας Μαν Σίτι, σταδιακά έχασε τα πατήματά της. Έκανε αλλαγή προπονητή, μεταγραφές αλλά δεν μπόρεσε να σωθεί. Η κόντρα του ιδιοκτήτη Ταν με οπαδούς και παίκτες, μόνο καλό δεν έκανε στην ομάδα, που πλήρωσε κυρίως τα εξωαγωνιστικά της προβλήματα και τερμάτισε στον πάτο της βαθμολογίας του πρωταθλήματος.
''Βραβεία''
Τα παρακάτω αποτελούν ΚΑΘΑΡΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΠΟΨΗ:
Το αστέρι
Γιάγια Τουρέ: Θα μπορούσε άνετα να είναι ο Λουίς Σουάρεζ σε αυτή τη θέση. Όμως πιστεύω πως ο Τουρέ έπαιξε πολύ πιο καταλυτικό ρόλο και είναι απίστευτη κλάση. Εδώ και 2-3 χρόνια είναι το κορυφαίο χαφ του πλανήτη. Πραγματικά υπερπλήρης παίκτης, κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο και είναι το Α και το Ω του παιχνιδιού της Σίτι!
Καλύτερος προπονητής
Τόνι Πιούλις: Εδώ ήμουν ανάμεσα στον νικητή Τόνι Πιούλις και στον αναμορφωτή της Λίβερπουλ, Μπρένταν Ρότζερς. Όμως στη συνείδησή μου, αυτό που κατάφερε ο προπονητής της Κρίσταλ Πάλας είναι κάτι το απίστευτο: Εκδιώχθηκε άδικα έπειτα από 7 χρόνια από τη Στόουκ, έτσι χωρίς λόγο, τέλη Νοεμβρίου ανέλαβε την Κρίσταλ Πάλας, η οποία μετρούσε 9 ήττες σε 11 ματς. Τι κατάφερε; Μέσα σε 5,5 μήνες να μεταμορφώσει την χειρότερη ομάδα της κατηγορίας σε μία ομάδα πρωταθλητισμού, η οποία με μετριότατο ρόστερ, παρουσίασε πολύ καλό και συμπαγές σύνολο, και με αποκορύφωμα το 5/5 προς το τέλος της σεζόν, να εξασφαλίσει την άνετη παραμονή της ομάδας στην Πρέμιερ Λιγκ! Άπειρα συγχαρητήρια στην προπονητάρα Τόνι Πιούλις, λοιπόν.
Το κανόνι
Λουίς Σουάρεζ: Όπως είπαμε, θα μπορούσε άνετα να είναι στη θέση του ''αστεριού'', όμως καθαρά υποκειμενικά έχω ''καψούρα'' με τον Τουρέ. Ωστόσο, είναι δεδομένο ότι ο Ουρουγουανός έκανε απίστευτη σεζόν, ήταν ο ηγέτης της προσπάθειας για κατάκτηση του πρωταθλήματος από τη Λίβερπουλ και όχι άδικα κέρδισε τον απόλυτο σεβασμό όλων. Οι αριθμοί άλλωστε τα λένε όλα: 1ος σκόρερ της Πρέμιερ με 31 γκολ, 10 πάνω από τον 2ο -και συμπαίκτη του- Στάριτζ, και 2ος στις ασίστ με 12, μόλις 1 πίσω από τον -συμπαίκτη του- Τζέραρντ. Καταπληκτική χρονιά, έδωσε μεγάλες απαντήσεις ο Σουάρεζ.
Καλύτερος νεαρός
Λουκ Σο: Ο Άγγλος αριστερός μπακ της Σαουθάμπτον έχει κάνει στα 18 του χρόνια όλες τις μεγάλες ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ να παραμιλάνε με την απόδοσή του και να επιθυμούν διακαώς την απόκτησή του. Έχασε μόλις 5 παιχνίδια της Σαουθάμπτον σε όλο το πρωτάθλημα, έδειξε στοιχεία εκπληκτικά ολοκληρωμένου πλάγιου μπακ και πιθανόν να είναι ακόμα και βασικός με την Αγγλία στο ερχόμενο Μουντιάλ! Τρομεροί και οι Μπάρκλεϊ και Λουκάκου της Έβερτον, ο Γουίκαμ της Σάντερλαντ αλλά και ο Γιανουζάι της Μαν Γιουν.
Η αποκάλυψη
Τζόρνταν Χέντερσον: Και εδώ ήμουν ανάμεσα σε 3 παίκτες, αλλά επέλεξα αυτόν που είχε αμφισβητηθεί αφάνταστα. Έτσι, λοιπόν, αντί για τον απροσπέλαστο Γκάρι Κέιχιλ της Τσέλσι ή τον εκπληκτικό Άαρον Ράμσεϊ της Άρσεναλ, επέλεξα τον Άγγλο χαφ Τζόρνταν Χέντερσον της Λίβερπουλ. Ο παικταράς αυτός ήταν ο ορισμός του ''αφανή ήρωα'' τη σεζόν που μας πέρασε, έκανε όλη την αθόρυβη δουλειά της Λίβερπουλ, έτρεχε παντού σε όλο το γήπεδο, μοίραζε παιχνίδι, δούλευε τρομερά για την ομάδα, έχοντας καταλυτικό ρόλο στην πορεία των Reds. Αποστόμωσε όσους τον έκραζαν για τα 20 εκατ. που δαπανήθηκαν για την απόκτησή του.
Η καλύτερη μεταγραφή
Νεμάνια Μάτιτς: Εδώ οι επιλογές δεν ήταν πολλές. Πέραν του νικητή, οι Λουκάκου και Έρικσεν ήταν πολύ καλές μεταγραφές, αλλά όχι τόσο καταπληκτικές όσο αυτή του Μάτιτς στην Τσέλσι. Ήταν το 1 από τα 2 κομμάτια που έλειπε από το παζλ της Τσέλσι (το άλλο ήταν και παραμένει αυτό του σέντερ φορ), και έτσι ήρθε το χειμώνα σε μία θέση που η Τσέλσι είχε μεγάλη ανάγκη. Είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόταν η Τσέλσι. Ένας καθαρός αμυντικός χαφ, με ικανότητα στο ψηλό παιχνίδι, που να τρέχει, να κόβει και να δίνει την πρώτη πάσα. Ο Μάτιτς τα πήγε σχεδόν τέλεια στο ρόλο του και βοήθησε πάρα πολύ την Τσέλσι να παραμείνει σε τροχιά τίτλου για όλη τη σεζόν.
Η μεγάλη απογοήτευση
Μαρουάν Φελαϊνί: Εδώ δε δυσκολεύτηκα καθόλου είναι η αλήθεια. Ο Βέλγος χαφ αποκτήθηκε με τις καλύτερες προδιαγραφές από την Έβερτον, αφού είχε δείξει σημάδια τρομερού χαφ, που τα κάνει όλα και συμφέρει. Με τη φανέλα της Μαν Γιουν δεν έδειξε τίποτα από αυτά που μας είχε συνηθίσει στην Έβερτον. Ήταν από τους χειρότερους παίκτες της εφιαλτικής σεζόν της Γιουνάιτεντ, δε βοήθησε καθόλου μα καθόλου και απογοήτευσε τους πάντες.
Η καλύτερη 11άδα
Μινιολέ - Κομπανί, Κέιχιλ, Κόουλμαν, Σο - Τουρέ, Χέντερσον, Ράμσεϊ - Αγουέρο, Αζάρ, Σουάρεζ
Το καλύτερο γκολ
Δεν χρειάζονται λόγια πιστεύω. Ίσως η καλύτερη ομαδική προσπάθεια που έχουμε δει ποτέ. Απλά θαυμάστε το γκολ του Γουίλσιρ της Άρσεναλ, κόντρα στη Νόριτς:
Η ματσάρα
Κρίσταλ Πάλας-Λίβερπουλ 3-3: Το ματς που ίσως έκρινε τον τίτλο στο πρωτάθλημα. Με τη Σίτι στο -3 και με ματς λιγότερο, η Λίβερπουλ, που αντιμετώπιζε την Κρίσταλ Πάλας, είχε μία τελευταία ευκαιρία να διατηρήσει την 1η θέση, ελπίζοντας σε γκέλα της Σίτι. Τι έγινε; Με τα γκολ των Άλλεν και Σουάρεζ και το αυτογκόλ του Ντελάνι, η Λίβερπουλ προηγούνταν 0-3 στο 55' και όλα έδειχναν μία άνετη νίκη των Reds. Κι όμως...
Η Κρίσταλ Πάλας δεν είχε πει την τελευταία της λέξη.. Με 3 γκολ σε 9 λεπτά (79'-88') από τους Ντελάντι (αυτός που 25' νωρίτερα έβαλε αυτογκόλ) και Γκέιλ (2), έφερε το ματς στα ίσια, δείχνοντας τεράστια αυταπάρνηση και στέρησε τις όποιες ελπίδες τίτλου από τη Λίβερπουλ, με αποτέλεσμα να ξεσπούν σε κλάματα ο παίκτες της τελευταίας, με πρώτο τον Σουάρεζ. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο, κυρίες και κύριοι!
Κρίσταλ Πάλας - Λίβερπουλ 3-3:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου