Οι κριτικές και οι αναλύσεις σε τέτοιους τελικούς είναι περιττές

Τι μπορεί να πει κανείς για την χθεσινή εξέλιξη του Μαδριλένικου τελικού. Τι μπορεί να πουν ή πως να αισθανθούν οι οπαδοί της Ατλέτικο ή της Ρεάλ, ακόμα και οι φίλοι του αθλήματος . . . ; ; ;

Όταν υπάρχουν περιπτώσεις τελικών όπως χθες ή όπως του 1999 στην Βαρκελώνη μεταξύ της Μπάγερν και της Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ κάθε κουβέντα ή κάθε σχόλιο είναι περιττό . . .


Και είναι περιττό γιατί όταν ένα ολόκληρο Κύπελλο Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης ή αλλιώς στην σύγχρονη ποδοσφαιρική Ευρωπαϊκή ορολογία Champions League, κρίνεται στο 93ο λεπτό, τότε όντως τα σχόλια είναι περιττά.

Το αν ο Σιμεόνε έπραξε το σωστό με την επιλογή του Ντιέγο Κόστα εξαρχής, το αν έπραξε το σωστό που μετά το 60ο λεπτό κλείστηκε. Το αν η Ρεάλ έχασε αρκετές φάσεις. Το αν ο Ράμος βρήκε στόχο με το κεφάλι από το σημείο του πέναλτι. Το αν ο Ρονάλντο ήταν ανύπαρκτος. Πολλά μπορεί να ειπωθούν.

Και ναι... Ο Σιμεόνε θυσίασε μία αλλαγή πολύ νωρίς με την χρησιμοποίηση του Ντιέγο Κόστα. Θα μπορούσε να την κρατήσει την αλλαγή για μετά το 60ο λεπτό, όταν και ο Βίγια είχε "κλατάρει" και δεν μπορούσε να πιέσει τα μπακ την Ατλέτικο μαζί με τον Άντριαν όπως το έκαναν μέχρι τότε.

Όλα αυτά όμως παύουν να ισχύουν όταν η μεγάλη κούπα φεύγει από την αγκαλιά της ομάδας που την κρατάει μερικά δευτερόλεπτα πριν την λήξη του τελικού. Και τότε η το μυαλό και η γλώσσα ξεφεύγουν από τα όρια των επιλογών και των στρατηγικών των ομάδων και πηγαίνουν στα μεταφυσικά φαινόμενα.

Γιατί εδώ που τα λέμε η Τσέλσι του 2012 ήταν ένα μεταφυσικό φαινόμενο. Στους δύο ημιτελικούς με την Μπαρτσελόνα (και κυρίως στην Βαρκελώνη όταν έχανε 2-0 και έπαιζε με δέκα) και στον τελικό με την Μπάγερν. Τότε το σύμπαν συνωμότησε για να στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ε, τώρα με την Ατλέτικο έγινε το ακριβώς αντίθετο. Δεν την ήθελε. Η "ρημάδα" η τύχη... Της το αρνήθηκε.

Το ποδόσφαιρο είναι απλό. Ή το έχεις ή δεν το έχεις. Δεν θέλει να διαβάσεις βιβλία ή μαθαίνεις όρους. Και επειδή μιλάμε για δύο ομάδες, την Ατλέτικο και την Ρεάλ και δύο προπονητές, τον Σιμεόνε και τον Ανσελότι που το έχουν, το πράγμα ξεφεύγει από την τακτική και το πάθος.

Και για να σας δώσω να καταλάβετε τι εννοώ λάβετε υπόψη σας κάτι.. Κάντε μια παρομοίωση. Πως αισθάνθηκαν οι φίλοι της ΆΕΚ στον τελικό Κυπέλλου το 2009 ; ; ; Και κάτι ακόμα υποθετικό. Φανταστείτε οι οπαδοί του ΆΡΗ το 2010 να έβλεπαν την ομάδα τους να κερδίζει 1-0 και στο 93 να γινόταν 1-1. Και μετά 3-1 ή 4-1... Θα τους έφταιγε η τακτική του Κούπερ (τότε) ή η χαμηλή απόδοση των παικτών ; ; ; Το ίδιο και οι οπαδοί του ΠΑΟΚ πριν ένα μήνα. Αν βίωναν αυτό που βίωσαν χθες οι οπαδοί της Ατλέτικο, θα τους έφταιγε ο προπονητής ή οι παίκτες ; ; ;

Είναι η ρημάδα η τύχη.. Αν σε θέλει σε απογειώνει και αν δεν σε θέλει είναι ικανή να σε κατεδαφίσει. Από ένα σημείο και μετά το ποδόσφαιρο ξεφεύγει από τον έλεγχο των προπονητών και των παικτών. 

Φυσικά η Ατλέτικο δεν υπάρχει περίπτωση να κατεδαφιστεί γιατί φέτος πέτυχε το ακατόρθωτο. Να σπάσει το δίδυμο μετά από δέκα χρόνια στην Ισπανία. Και αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο επίτευγμα από το δέκατο πρωταθλητριών της Ρεάλ . . .