Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Nick: Με τα ''Νορβηγικά'' γκολ

Επιστρέφουν οι προβλέψεις μας για τα Σκανδιναβικά πρωταθλήματα, καθώς το προηγούμενο ΣΚ δεν υπήρχαν επιλογές καλές, και σήμερα Κυριακή θα ασχοληθούμε με μία δυάδα με τα γκολ από το Νορβηγικό πρωτάθλημα (Tippeligaen). Πάμε να τα δούμε.








Λίλεστρομ-Βαλερένγκα over 2,5: Προβλέπω ένα ανοιχτό παιχνίδι, καθώς οι ομάδες είναι σχετικά χαμηλά στη βαθμολογία και θέλουν να ανέβουν πιο ψηλά. Και οι δύο ομάδες, ειδικά η Βαλερένκα παίζουν ανοιχτό-επιθετικό ποδόσφαιρο. Θα πάω με το over 2,5 της μέσης απόδοσης του 1,65. 6/8 έχουν αμφότερες ομάδες, ενώ η Βαλερένγκα στα 2 από τα τελευταία 3 ματς έχει φέρει... 3-3! 

Οντ-Χάουγκεσουντ 2-3 γκολ: Και οι δύο ομάδες θα θέλουν τη νίκη, η Οντ για να φύγει από την επικίνδυνη ζώνη και η Χάουγκεσουντ ώστε να πιάσει Ευρωπαϊκή τροχιά. Είναι δύο ομάδες που παίζουν ισορροπημένο ποδόσφαιρο και είναι τακτικά πειθαρχημένες. Δεν θα πάω με over ή under εδώ, αλλά με το 2 έως 3 γκολ. 8/9 έχει η Οντ (!), 3/5 η Χάουγκεσουντ.


Έτσι, έχουμε:

Λίλεστρομ-Βαλερένγκα    over 2,5      1,65
Οντ-Χάουγκεσουντ          2-3 γκολ      2,00

Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

Lazio Season Review 2012 - 2013 (Vds)

Στο τελευταίο άρθρο για τα season reviews από τις μεγάλες Ιταλικές ομάδες, θα ασχοληθούμε με την ομάδα που υποστηρίζω, τη Λάτσιο.

Οι λατσιάλι τερμάτισαν στην 7η θέση της βαθμολογίας, κατέκτησαν το κύπελλο, και έφτασαν στα προημιτελικά του Γιουρόπα Λιγκ.

Ας δούμε αναλυτικά τη φετινή σεζόν.





Η Λάτσιο πάνω κάτω είχε το ίδιο ρόστερ με πέρσι. Η μόνη σημαντική φυγή ήταν του Ματουζάλεμ ως δανεικός. Μόλις 3 οι μεταγραφές, ωστόσο βγήκαν και με το παραπάνω κρίνοντας εκ του αποτελέσματος. Έντερσον, Σιανί, Καντρέβα.

Η μεγάλη αλλαγή ήρθε στον πάγκο. Ο Έντι Ρέγια έφυγε τον Μάιο, και τη σκυτάλη πήρε ο Ελβετός Βλάντιμιρ Πέτκοβιτς, ο οποίος είχε το δύσκολο έργο να δημιουργήσει ένα ανταγωνιστικό σύνολο, πράγμα που έπραξε.

Serie A

Δύο γύροι αντίθετοι για τη Λάτσιο. Ο πρώτος ήταν όνειρο, μιας και ξεκίνησε με 3 νίκες, ήρθαν 2 ήττες και μετά άλλες 3 νίκες. Ακολούθησε ένα μικρό νεκρό διάστημα 3 αγώνων και εκεί ήρθε η ώρα για την καλύτερη περίοδο. Από την 12η μέχρι την 19η αγωνιστική, η ομάδα είχε 6-2-0, και το τέλος του πρώτου γύρου την βρήκε 2η, μόλις 2 βαμούς πίσω από τη Γιούβε, με εμάς τους οπαδούς να κάνουμε μεγάλα όνειρα!

Ο δεύτερος γύρος, ωστόσο, ήταν απογοητευτικός. Ξεκίνησε με άλλη μία νίκη επί της Αταλάντα στο Ολίμπικο, και εκεί ήρθε ο κατήφορος. Στα επόμενα 14 ματς η Λάτσιο είχε μόλις 2 νίκες, 4 ισοπαλίες και 8 ήττες! Έτσι, μοιραία βρέθηκε να κυνηγάει την Ευρωπαϊκή έξοδο. Οι 3 συνεχόμενες νίκες στο τέλος (και 1 ήττα) δεν αποδείχθηκαν αρκετές για να της δώσουν το εισιτήριο, το οποίο ωστόσο πήρε μέσω του κυπέλλου. Τερμάτισε 7η στη βαθμολογία.

Εδώ μπορείτε να δείτε στιγμιότυπα από τη σημαντική νίκη με 1-0 επί της Ίντερ στα τέλη του πρώτου γύρου, εδώ από την ευρεία νίκη επί της Μπολόνια με 6-0, με τον Κλόζε να πετυχαίνει 5 γκολ (!!), και εδώ από το 0-0 μέσα στη Γιουβέντους, για να πάρετε μία γεύση από την αμυντική λειτουργία της ομάδας.



Το αγωνιστικό

Η Λάτσιο παρουσίασε πάνω απ' όλα ένα εξαιρετικά δεμένο σύνολο που ήξερε τι ήθελε και πώς να το πάρει μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Πολλές φορές θυσιάστηκε το θέαμα για την ουσία και τις περισσότερες δικαιώθηκε.

Ο Πέτκοβιτς δούλεψε πάρα πολύ την αμυντική λειτουργία. Οι 4 πίσω έφτιαχναν μία πολύ ωραία ζώνη άμυνας, και βοηθούμενοι από τους χαφ που έκαναν man-to-man μαρκαρίσματα δημιουργούνταν ένα αριθμητικό πλεονέκτημα. Άλλωστε, το δυνατό σημείο της ομάδας φέτος ήταν η αμυντική λειτουργία.

Όσον αφορά το δημιουργικό κομμάτι, όλο το παιχνίδι περνούσε από τα πόδια του παικταρά Ερνάνες, που πλέον έχει γίνει περιζήτητος. Ο Βραζιλιάνος χαφ κινούνταν συνεχώς κοντά από εκεί που ήταν η μπάλα, και όποτε την είχε στην κατοχή του, ξεκινούσαν οι κάθετες κινήσεις από τους πλάγιους, αλλά και τον φορ. Οι άλλοι 2 χαφ έμεναν πιο πίσω ώστε να υπάρχει αμυντική ασφάλεια.

Τέλος, στην επίθεση, ο έμπειρος Κλόζε ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας με 16 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Τα πιο κρίσιμα γκολ φυσικά τα πέτυχε ο Φλόκαρι, που κάλυψε επάξια το κενό του προαναφερθέντα Γερμανού, όταν αυτός είχε έναν τραυματισμό, και κράτησε την ομάδα ψηλά με πολύ σημαντικά γκολ. Επίσης, σημαντικό ρόλο έπαιξαν κυρίως στην ευρωπαϊκή πορεία τα γκολ του Λούλιτς.


Coppa Italia

Το κύπελλο το κατακτήσαμε!!! Η αρχή έγινε στη φάση των 16 με αποκλεισμό της Σιένα στα πέναλτι (1-1 κ.α.), ακολούθησαν τα προημιτελικά και η εύκολη νίκη επί της Κατάνια με 3-0, ενώ στα ημιτελικά ήταν η σειρά της πρωταθλήτριας Γιουβέντους, με 1-1 εκτός στο πρώτο ματς και 2-1 στο δεύτερο εντός! Ο τελικός μάλιστα ήταν το κερασάκι στην τούρτα, αφού αντίπαλος ήταν η άσπονδη εχθρός και συμπολίτισσα Ρόμα, την οποία νικήσαμε με 1-0 με γκολ του Λούλιτς και ήρθε η πιο γλυκιά δυνατή κατάκτηση!

Εδώ τα στιγμιότυπα του τελικού.


Εuropa League

Στο Γιουρόπα Λιγκ η ομάδα είχε αρκετά καλή πορεία. Στα πλέι οφ απέκλεισε πανεύκολα τη Σλοβένικη Μούρα με συνολικό σκορ 5-1. Ακολούθησε η φάση των ομίλων όπου βγήκε 1η με 12 βαθμούς (3-3-0), με αντιπάλους τις Τότεναμ, Παναθηναϊκό και Μάριμπορ, δεχόμενη μάλιστα μόλις 2 γκολ!

Στη φάση των 32 ήρθε η Γερμανική Γκλάντμπαχ που μετά από μία εντυπωσιακή ισοπαλία με 3-3 στη Γερμανία ήρθε η νίκη 2-0 στο Ολίμπικο. Ακολούθησε άλλη μία Γερμανική ομάδα, η Στουτγάρδη, στους 16, με την οποία οι Λατσιάλι έκαναν 2 νίκες και με συνολικό σκορ 5-1 πέρασαν στα προημιτελικά.

Εκεί η κλήρωση ήταν πολύ δύσκολη εξ αρχής, αφού κλήθηκε να αντιμετωπίσει την Τουρκική Φενέρμπαχτσέ. Στο πρώτο ματς ο Ονάζι αποβλήθηκε νωρίς, μόλις στο 31', κι έτσι μοιραία ήρθε η πρώτη και μοναδική ήττα στη διοργάνωση με 2-0. Το 1-1 στο άδειο Ολίμπικο (λόγω τιμωρίας) στο δεύτερο ματς φυσικά δεν ήταν αρκετό και έτσι η ομάδα αποκλείστηκε στα προημιτελικά με ψηλά το κεφάλι.



Συνολικά, εγώ ως οπαδός της Λάτσιο κρίνω αυτή τη χρονιά ως επιτυχημένη. Ο στόχος στην αρχή της χρονιάς ήταν η έξοδος στο Γιουρόπα Λιγκ, κάτι που επιτεύχθηκε με τον καλύτερο τρόπο, με την κατάκτηση του κυπέλλου! Φυσικά και στο Γιουρόπα Λιγκ που πιστεύω πως μπορούσαμε να το κατακτήσουμε, η πορεία ήταν αρκετά καλή και ο αποκλεισμός κρίθηκε σε μία αποβολή.

Στο πρωτάθλημα, πρέπει κάτι να γίνει ώστε να έχει διάρκεια η ομάδα. Κακές περιόδους περνούν όλες οι ομάδες, αλλά μία τόσο μεγάλη και παρατεταμένη είναι χειρότερη από 3-4 μικρές πιστεύω και αυτό μας στοίχισε. Πρέπει φυσικά να γίνουν και οι κατάλληλες προσθήκες.


Πολύ ωραίο αφιέρωμα στη φετινή σεζόν της Λάτσιο:




Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

Η Ιταλία των πέναλτι (Vds)

Με αφορμή τον χθεσινό αποκλεισμό της Εθνικής Ιταλίας στην διαδικασία των πέναλτι από την Εθνική Ισπανίας στο πλαίσιο της ημιτελικής φάσης του Confederation Cup που διεξάγεται στην Βραζιλία, "γυρίσαμε πίσω" στην ποδοσφαιρική - Ιταλική ιστορία και ψάξαμε τις περιπτώσεις όπου η Ιταλία έφτασε στα πέναλτι...

Τόσο σε Mundial, όσο και σε Euro ακόμα και σε Confederation Cup. Το αποτέλεσμα ήταν ότι η Εθνική Ιταλίας, έφτασε ούτε μία - ούτε δύο αλλά Ε-Ν-Ν-Ε-Α φορές στην διαδικασία των πέναλτι. Από αυτές . . .

τις φορές έφτασε στον "παράδεισο" (κερδίζοντας το Mundial του 2006) αλλά και στην "κόλαση" (χάνοντας το Mundial του 1994). Και χρησιμοποιώ την λέξη κόλαση, γιατί εδώ που τα λέμε το να φτάσεις σε έναν τελικό ενός Mundial και να χάσεις στα πέναλτι είναι κάτι παραπάνω από οδυνηρό.

Ας τα πάρουμε, όμως με την σειρά τα πράγματα. Ή μάλλον, με την ανάποδη σειρά. Θα ξεκινήσουμε από παρόν και θα οδηγηθούμε σταδιακά στο παρελθόν . . .

* * * Κάνοντας αριστερό κλικ στα πράσινα γράμματα μπορείτε να δείτε τα βίντεο με τις διαδικασίες των πέναλτι * * *

Μόλις, χθες στα ημιτελικά του Confederation Cup του 2013 αποκλείστηκε από την Ισπανία με 6-7. Το έβδομο και χαμένο πέναλτι για τους Ιταλούς το εκτέλεσε ο Μπονούτσι.

Πέρυσι, στο Euro του 2012 (της Πολωνίας και της Ουκρανίας) στα προημιτελικά απέκλεισε στα πέναλτι την Αγγλία με 4-2. Ο Μοντολίβο ήταν ο Ιταλός παίκτης που έχασε το πέναλτι αλλά από τους Άγγλους έχασαν ο Γιάνκ και Κόουλ και έτσι οι Ιταλοί προκρίθηκαν.

Στο Euro του 2008 (της Αυστρίας και της Ελβετίας) στα προημιτελικά οι Ιταλοί (στην διαδικασία των πέναλτι) αποκλείστηκαν από την Ισπανία με 2-4. Ντε Ρόσι και Ντι Νατάλε έχασαν το 2ο και 4ο πέναλτι αντίστοιχα.

Στο Mundial του 2006 ήταν ο "παράδεισος των πέναλτι" για τους Ιταλούς. Στέφθηκαν παγκόσμιοι πρωταθλητές κερδίζοντας με 5-3 στην διαδικασία των πέναλτι την Γαλλία. Πίρλο-Ματτεράτσι-Ντε Ρόσι-Ντελ Πιέρο-Γκρόσο. Όλοι εύστοχοι.

Στο Euro 2000 στα πέναλτι η Ιταλία απέκλεισε στα ημιτελικά την Ολλανδία με 3-1. Ντι Μπιάτζιο-Πεσσότο-Τόττι μέσα και ο Μαλντίνι έξω. Για τους Ολλανδούς, Φράνκ Ντε Μπουρ-Σταμ και Μπόσβελτ έξω και Κλάϊφερτ μέσα.

Στο Mundial του 1998 στα προημιτελικά οι Ιταλοί αποκλείστηκαν από την Γαλλία με 3-4. Ο Αλμπερτίνι έχασε το δεύτερο πέναλτι και ο Ντι Μπιάτζιο το πέμπτο και τελευταίο που η μπάλα έφυγε πολύ έξω.

Στο Mundial του 1994 η Ιταλία έχασε στον μεγάλο τελικό από την Βραζιλία με 2-3. Αξέχαστο θα μείνει όσα χρόνια κι αν περάσουν το χαμένο και μοιραίο πέναλτι του Ρομπέρτο Μπάτζιο που έστειλε την μπάλα άουτ. Ήταν ο άνθρωπος που πήρε την Ιταλία (τότε) από το χέρι και την έφτασε στον μεγάλο τελικό και μία ανάσα από την κατάκτηση του mundial.

Στο Mundial του 1990 η Ιταλία έπαιζε εντός έδρας, αλλά αποκλείστηκε στα πέναλτι στην ημιτελική φάση από την Αργεντινή με 3-4. Ντοναντόνι και Σερένα έχασαν το τέταρτο και πέμπτο πέναλτι αντίστοιχα.

Στο Euro του 1980 στον μικρό τελικό της τρίτης θέσης έχασε στα πέναλτι από την Τσεχοσλοβακία με 8-9. Το ένατο και τελευταίο άστοχο πέναλτι το εκτέλεσε τότε ο Κολοβάτι.

Συνολικά πήγε Ε-Ν-Ν-Ε-Α φορές στην διαδικασία των πέναλτι. Κέρδισε τις τρεις και έχασε τις έξι. Περισσότερες φορές έχασε παρά κέρδισε στην αγχωτική διαδικασία παρόλα αυτά στέφθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια από αυτή την διαδικασία.

Χρυσές εποχές: Άγιαξ του Total Football

Λόγω απουσίας την περασμένη Δευτέρα δεν μπορέσαμε να ανεβάσουμε άρθρο για τις Χρυσές εποχές, αλλά συνεχίζουμε κανονικά και αυτή την Παρασκευή σειρά έχει ο Άγιαξ στις αρχές της δεκαετίας του '70, που έπαιξε καταπληκτικό ποδόσφαιρο και κατέκτησε πολλά τρόπαια.

Γενικά

Πολλοί τη θεωρούν την κορυφαία ομάδα όλων των εποχών. Οι παλαιότεροι μιλούν με απίστευτο θαυμασμό γι' αυτήν. Το σίγουρο είναι ότι άλλαξε τις ισορροπίες στο ποδόσφαιρο. Παίζοντας το ιστορικό total football, το οποίο ήταν θεαματικότατο και περιείχε συνεχείς εναλλαγές θέσεων, ασταμάτητες κινήσεις μακριά από τη μπάλα και πολλές μα πολλές φάσεις και σουτ, κατέκτησε 3 συνεχόμενα Τσάμπιονς Λιγκ.



Παίκτες κλειδιά




Γιόχαν Κρόιφ: Είμαι λίγος για να γράψω κάτι για τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή στην ιστορία του αθλήματος... RESPECT.






Γιόχαν Νέεσκενς: Κεντρικό χαφ με πολυσύνθετο ρόλο. Άλλες φορές έβγαινε στα πλάγια με οβερλαπ για σέντρες, άλλες φορές πήγαινε κάθετα στον άξονα ώστε να σουτάρει, άλλες φορές μοίραζε κάθετες πάσες και άλλες φορές γυρνούσε πίσω ο Κρόιφ και αυτός πήγαινε καρφωτός στην επίιθεση. Απίστευτη τεχνική κατάρτιση.




Άρι Χάαν: Αμυντικό χαφ που είχε ρόλο να ανεβοκατεβαίνει στον άξονα. Από το να πατάει περιοχή και να σκοράρει μέχρι να γίνεται 3ο σέντερ μπακ πίσω. Πολύ δυνατό κορμί, ανίκητος στον αέρα και κατεύθυνε μαεστρικά τη μεσαία γραμμή.





Ρουντ ΚρολΑριστερό μπακ-χαφ-εξτρέμ. Παράξενη θέση ε; Κι όμως αυτό το ρόλο είχε ο Κρολ στην ομαδάρα του Άγιαξ. Από το να συνεισφέρει αμυντικά μέχρι το να μπαίνει στηνπ εριοχή για ασίστ και γκολ. Είχε φαρμακερή σέντρα και έκανε ασταμάτητα όβερλαπ λόγω του ότι ο Κέιζερ, ο αριστερός εξτρέμ, συνέκλινε συνεχώς και ανάγκαζε τον Κρολ να εκμεταλλεύεται τα ακούραστα πνευμόνια του και να έχει όλη την πλευρά.






Προπονητές


Ρίνους Μίχελς: Ο ιδιοφυής τεχνικός, ο άρχοντας του total football. Απίστευτες τακτικές γνώσεις, λάτρης της πειθαρχίας, δεν είναι τυχαίο ότι χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ο προπονητής που άλλαξε το ρου της ισοτρίας του ποδοσφαίρου. Κατάφερε να βρει απίστευτη χημεία στους παίκτες του παρά το περίπλοκο σύστημα και ήταν ο πρωτεργάτης αυτής της επιτυχίας μαζί με τον ΚΡΟΙΦ.





Στέφαν Κόβακτς: O Ρουμάνος τεχνικός βγήκε έτοιμη δουλειά από τον Μίχελς, αλλά μόνο άσχημα δεν τα πήγε από τότε που ανέλαβε, 1971. Στα δύο χρόνια που ήταν στον Άγιαξ πήρε όσους τίτλους διεκδίκησε (2 πρωταθλήματα, 1 κύπελλο, 2 Τσάμπιονς Λιγκ, 1 ευρωπαϊκό σούπερ καπ, 1 διηπεριωτικό) εκτός ενός κυπέλλου. Λάτρης της πειθαρχίας, ενέπνεε σεβασμό σε όλους.






Εικόνες και βίντεο



Οι μπλούζες των αστεριών του Άγιαξ εκείνης της εποχής, απλωμένες στο σήμερα.



Μόλις έχουν κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ του 1971 απέναντι στον Παναθηναϊκό.



Το ρόστερ του Άγιαξ με την κούπα του 1972.



Ρίνους Μίχελς και Γιόχαν Κρόιφ.



Τα αστέρια της ομάδας, Κρόιφ και Νέεσκενς, ξαναντάμωσαν στη Μπαρτσελόνα.



Ο Γιόχαν Κρόιφ παραλαμβάνει το τρόπαιο του 1973.



Οι φίλοι του Άγιαξ εκείνη την εποχή γέμιζαν το γήπεδο πάντα.



Οι 3 τελικοί (κλικ στα links)


Τελικός 1971: Άγιαξ-Παναθηναϊκός 2-0:


Τελικός 1972: Άγιαξ-Ίντερ 2-0:


Τελικός 1973: Άγιαξ-Γιουβέντους 1-0:





Πηγές

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

Napoli Season Review 2012 - 2013 (Vds)

Συνεχίζοντας τα season reviews γαι τις μεγάλες Ιταλικές ομάδες σήμερα είναι η σειρά της Νάπολι.

Οι παρτενοπέι πέτυχαν το μεγάλο τους στόχο καθώς τερμάτισαν 2οι στη βαθμολογία, ενώ στα κύπελλα έφτασαν στους 16 του κυπέλλου Ιταλίας, στους 32 του Γιουρόπα, και έχασαν στο Ιταλικό σούπερ καπ.

Ας δούμε αναλυτικά τη φετινή σεζόν.





Ο πρόεδρος Αουρέλιο ντε Λαουρέντις έπραξε το αυτονόητο κρατώντας τον Βάλτερ Ματσάρι μετά την πολύ καλή περσινή σεζόν, αναθέτοντάς του τον πλήρη έλεγχο του αγωνιστικού σχεδιασμού, δηλαδή το ρόλο του manager.

Όσον αφορά το ρόστερ, και εκεί δεν υπήρξαν πολλές αλλαγές, καθώς αποχώρησε ο παικταράς Εζέκιελ Λαβέτσι, με το κενό του ωστόσο να καλύπτει επάξια ο Ινσίνιε, ενώ από μεταγραφές οι μόνες σημαντικές ήταν αυτές του Γκαμπερίνι και του Μπεχράμι από τη Φιορεντίνα και η αγορά του Πάντεφ από την Ίντερ.

Serie A

Ξεκίνησε πολύ δυναμικά στο πρωτάθλημα, καθώς στα πρώτα 7 ματς πέτυχε 6 νίκες και 1 ισοπαλία! Στη συνέχεια ακολούθησαν κάποια σκαμπανεβάσματα, καθώς μία νικούσε-μία γκέλαρε και δεν είχε διάρκεια. Δύο νίκες στα δύο τελευταία ματς του πρώτο γύρου και στην 3η θέση.

Ο δεύτερος γύρος ξκίνησε περίπου όπως και ο πρώτος, καθώς σε 4 ματς η Νάπολι είχε 3 νίκες και 1 ισοπαλία. Ωστόσο, ακολούθησε μία πολύ κακή περίοδος έχοντας 4 συνεχόμενες ισοπαλίες και 1 ήττα σε 5 ματς. Ήρθε βέβαια και το ξέσπασμα μετά την ήττα από την Κιέβο Βερόνα με 2-0, καθώς είχε απολογισμό 8-1-1 στα τελευταία 10 ματς, κλειδώνοντας με σχετική ευκολία τη 2η θέση!

Εδώ μπορείτε να δείτε στιγμιότυπα από τη σημαντική νίκη επί της Ίντερ με 3-1, εδώ από τη θεαματική επί της Τορίνο με 3-5, εδώ το 5-1 επί της Πεσκάρα και εδώ την ισοπαλία με 1-1 με τη Γιουβέντους.


Το αγωνιστικό

Ο Ματσάρι έπαιξε και φέτος το κλασικό 3-5-2. Φυσικά για άλλη μια χρονιά πρωταγωνιστής ήταν ο Ουρουγουανός φορ Έντινσον Καβάνι, που σκόραρε ''μόνο'' 28 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, κάνοντας τους οπαδούς να ξεχάσουν γρήγορα τον Λαβέτσι. Σημαντικός ήταν και ο Σλοβάκος μεσοεπιθετικός Μάρεκ Χάμσικ, ο οποίος έβγαινε συχνά ως κρυφός φορ, αλλά και μοίραζε κάθετες στον Καβάνι. 

Όσον αφορά το καθαρά τακτικό κομμάτι, ο Ματσάρι έδωσε αναβαθμισμένο ρόλο φέτος στον αμυντικό χαφ Γκόκχαν Ινλέρ, ο οποίος κατά τη γνώμη μου είναι μία αδικημένη χαφάρα. Γυρνούσε συχνά ως 4ος στόπερ για να βοηθήσει στην άμυνα και να δημιουργηθεί μία κατάσταση 2 εναντίον ενός σε πολλές μονομαχίες και η Νάπολι είχε πλέον 6 αμυντικούς, αν βάλουμε και τους μπακ-χαφ που γυρνούσαν.

Επίσης, ο Ινλέρ ανέβαινε συχνά είτε για να πρωοθήσει το παιχνίδι με τις κάθετες μπαλιές του και τις 30άρες του, είτε για να δοκιμάσει από μακριά τα φαρμακερά του πόδια. Φυσικά το κέντρο της Νάπολι δεν έμενε άδειο, καθώς οι Τζεμαϊλί και Ντοναντέλ καθόταν κολόνες εκεί πέρα.

Σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι της Νάπολι φέτος είχε και ο νεαρός μεσοεπιθετικός Λορέντσο Ινσίνιε, καθώς εκτός του να πατάει περιοχή, έβγαινε συχνά εκτός αυτής ώστε να δώσει βοήθεια σε κατάσταση ανάπτυξης στον εκάστοτε μπακ-χαφ (Μάτζιο δεξιά, Αρμέρο/Ντοσένα αριστερά), αλλά και στον χαφ που είχε αναλάβει την πρωόθηση της μπάλας, ώστε να δημιουργήσει κατάσταση 3 εναντίον 2 υπέρ της Νάπολι.


Coppa Italia και Super Cup

Στο κύπελλο Ιταλίας αποκλείστηκε νωρίς στο γύρο των 16 από τη Μπολόνια, και μάλιστα εντός έδρας, με το γκολ του Έλληνα Παναγιώτη Κονέ στο 90'+. Στο Σούπερ Καπ έχασε 4-2 από τη Γιουβέντος σε ένα επεισοδιακό παιχνίδι που διαμαρτύρεται για τις διαιτητικές αποφάσεις.


Europa League

Η Νάπολι στο Γιουρόπα Λιγκ έφτασε ως τη φάση των 16. Αφού πέρασε ως 2η από τον όμιλο με αντιπάλους τις Ντνιεπρ, Αϊντχόφεν και ΆΙΚ Στοκχόλμης, έχοντας 3 νίκες και 3 ήττες, αποκλείστηκε με συνολικό σκορ 0-5 από την Τσέχικη Βικτόρια Πλζεν, κάτι που αποτέλεσε και τη μεγάλη έκπληξη της διοργάνωσης!



Γενικά η σεζόν κρίνεται απόλυτα επιτυχημένη για τη Νάπολι, καθώς ο στόχος ήταν η έξοδος του Τσάμπιονς Λιγκ και τον πέτυχε και με το παραπάνω. Ωστόσο, πρέπει να βελτιώσουν λίγο τη στάση της ομάδας στον πρωταθλητισμό, καθώς και κάποια νεκρά διαστήματα.

Από ότι φαίνεται το βαρύ πυροβολικό της ομάδας, ο Καβάνι, φεύγει, οπότε λογικά θα πρέπει να αγοραστεί ένας ποιοτικός σκόρερ μπροστά. Πλέον, με τον Ράφα Μπενίτεθ στον πάγκο, οι Βεζουβιάνι ευελπιστούν να παραμείνουν σε υψηλό επίπεδο, καθώς και να έχουν αξιόλογη πορεία στο Τσου Λου του χρόνου.


Όλα τα φετινά γκολ της Νάπολι:

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Για τρία χρόνια στην Ρεάλ ο Carlo Ancelotti

Ο Carlo Ancelotti θα είναι ο νέος προπονητής της Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Ιταλός τεχνικός συμφώνησε για τρία χρόνια με την διοίκηση της Ρεάλ και παρουσιάστηκε. Μάλιστα, δίπλα του θα έχει και τον Ζιντάν.

Εδώ και αρκετές εβδομάδες υπήρχαν φήμες ότι οι δύο πλευρές βρίσκονται πολύ κοντά στην συνεργασία.. Πλέον, οι φήμες μετουσιώθηκαν σε πράξη και η Ρεάλ έχει νέο προπονητή, ο οποίος . . .

όπως δήλωσε θα παίξει θεαματικό ποδόσφαιρο. Μεγάλος στόχος του Ιταλού είναι το δέκατο Champions League για τους Μαδριλένους.

Ο Carlo Ancelotti, αποχώρησε από την Παρί ΣΖ ως πρωταθλητής Γαλλίας (την σαιζόν 2012-2013). Την σαιζόν 2009-2010 στέφθηκε πρωταθλητής και Κυπελλούχος Αγγλίας ως προπονητής της Τσέλσι. Ενώ πιο πριν όπως όλοι γνωρίζουμε καθόταν στον πάγκο της μεγάλης τότε Μίλαν (των Μαλντίνι, Πίρλο, Γκατούσο, Ινζάκι, Ζέεντορφ, Κακά, Αμπροσίνι, Ντίντα, Ζαμπρόττα, Νέστα και των άλλων παιδιών) που σήκωσε σχεδόν όλα τα τρόπαια.

Είναι ένας προπονητής ο οποίος δεν χρειάζεται συστάσεις. Είναι από τους καλύτερους Ιταλούς προπονητές και όχι μόνο. Συγκαταλέγεται μέσα στους κορυφαίους της Ευρώπης. Η παρουσία του στον πάγκο της Ρεάλ σε συνδυασμό πάντοτε με την δίψα της διοίκησης για τίτλους, εγγυώνται την επιτυχία.

Και όταν στην Ρεάλ μιλούν για επιτυχία, δεν εννοούν τίποτα άλλο από την κατάκτηση του δέκατου Champions League και του πρωταθλήματος. Φυσικά, ο δρόμος μόνο εύκολος δεν είναι. Σε τόσο μεγάλες ομάδες, οι προπονητές είναι οι πρώτοι οι οποίοι τα "ακούν" και πολλές φορές γίνονται τα "θύματα" των καταστάσεων.

Έτσι, λοιπόν και ο πάγκος της Ρεάλ είναι πολύ δύσκολη υπόθεση ακόμα και για τον πολύπειρο Carlo Ancelotti. Ένας πάγκος που πρέπει να ψάξουμε αρκετά χρόνια πριν για να βρούμε κάποιον προπονητή που έμεινε πάνω από τρία χρόνια.

Ο τελευταίος ήταν ο Μουρίνιο . . . Μένει να δούμε τι θα καταφέρει ο Carlo Ancelotti . . .

Inter Season Review 2012 - 2013 (Vds)

Συνεχίζοντας τα season reviews για τις μεγάλες ιταλικές ομάδες σήμερα έχει σειρά η έτερη ομάδα του Μιλάνου, η Ίντερ.

Οι νερατζούρι τερμάτισαν στην 9η θέση της βαθμολογίας, έφτασαν στα ημιτελικά του κυπέλλου Ιταλίας, αλλά και τη φάση των 16 στο Γιουρόπα Λιγκ.

Ας δούμε αναλυτικά τη φετινή σεζόν.

Η Ίντερ το καλοκαίρι έκανε λίγες αλλαγές στο ρόστερ της, καθώς απέκτησε 4 παίκτες και έδιωξε 6. Ο Μοράτι αποφάσισε να στηρίξει τον Στραματσιόνι που είχε κάνε εξαιρετική πορεία την περσινή σεζόν.

Serie A

Οι πρώτες 11 αγωνιστικές ήταν όνειρο για την Ίντερ. Χαρακτηριστικό ότι από την 5η ως την 11η είχε 7 συνεχόμενες νίκες, μάλιστα η μία εξ αυτών μέσα στην έδρα της Γιουβέντους! Η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη καθώς σε 8 ματς είχε απολογισμό 2-2-4. Το τέλος του πρώτου γύορυ βρήκε την Ίντερ στην 4η θέση.

Ο δεύτερος γύρος ήταν εφιάλτης για την Ίντερ. Σε 19 αγωνιστικές μέτρησε 5 νίκες, 4 ισοπαλίες και 10 ήττες! Μάλιστα, στις τελευταίες 9 αγωνιστικές είχε 7 ήττες! Μέχρι την 31η αγωνιστική βρίσκονταν σε τροχιά Ευρώπης, ωστόσο σταδιακά άρχισε να πέφτει και τερμάτισε 9η.

Εδώ μπορείτε να δείτε στιγμιότυπα από τη μεγάλη νίκη επί της Γιούβε με 1-3, εδώ από τη νίκη επί της Νάπολι με 2-1, και εδώ από την τραγική ήττα από την Ουντινέζε την τελευταία αγωνιστική με 2-5.



Το αγωνιστικό

H Ίντερ εδώ και 2 χρόνια έχει μεγάλο πρόβλημα στις πτέρυγες. Της λείπουν τα καθαρόαιμα εξτρέμ, που να έχουν την διείσδυση. Αυτό το πλήρωσε σε πολλά ματς φέτος και έτσι επέλεξε να επιτεθεί ανορθόδοξα από τον άξονα, με το πόδι του Γκουαρίν και τα τελειώματα των Μιλίτο-Παλάσιο να είναι το Α και το Ω του παιχνιδιού της.

Σχεδόν σε όλα τα ματς ο Στραματσιόνι επέλεγε το 3-5-2, ακόμα κι όταν η ομάδα δεν έστριβε με αυτό. Δε νοούσε να καταλάβει ότι πού και πού πρέπει να το γυρνάει το σύστημα. Εγώ πιστεύω πως ένα 4-3-3 θα ήταν το ιδανικό σύστημα για την Ίντερ, με τους Καμπιάσο-Γκάργκανο να κόβουν στο κέντρο, τον Γκουαρίν να μοιράζει, και τους Μιλίτο-Παλάσιο-Κασάνο να συνδυάζονται μπροστά.

Επίσης, η Ίντερ πλήρωσε τους πολλαπλούς τραυματισμούς που είχαν οι παίκτες της. Σωστό νοσκομείο. Πρέπει να είναι 2 ή 3 οι παίκτες που δεν τραυματίστηκαν όλη τη σεζόν! Ήρθαν και οι χαριστικές βολές στο τέλος της σεζόν με τους Ζανέτι και Μιλίτο και έδεσε το γλυκό. Βάλε και την τραγική έδρα που στο πρωτάθλημα είχε απολογισμό 8-4-7!

Αν με ρωτούσατε να σας πω τον MVP της Ίντερ, θα έλεγα την τερματοφυλακάρα της τον Χαντάνοβιτς που πολλές φορές με τις επεμβάσεις του την κράτησε ζωντανή. Δεύτερες επιλογές θα ήταν ο αειθαλής Ζανέτι που παρόλο που τραυματίστηκε θα συνεχίσει του χρόνου (μέχρι τα 50 τον κόβω αυτόν να παίζει), αλλά και ο Παλάσιο που έβαλε αρκετά λυτρωτικά γκολ.


Coppa Italia

Στο κύπελλο έφτασε ως τα ημιτελικά, όπου αποκλείστηκε από τη Ρόμα με συνολικό σκορ 3-5, με 2 ήττες (2-1 εκτός, 2-3 εντός). Νωρίτερα είχε αποκλείσει τη Μπολόνια στα προημιτελικά και την Ελλάς Βερόνα στους 16.


Europa League

Στο Europa League λόγω της περσινής 6ης θέσης έπρεπε να παίξει από τον 3ο προκριματικό γύρο όπου αντιμετώπισε την Κροατική Χάιντουκ Σπλιτ, την οποία κέρδισε εκτός έδρας με 0-3 και εντός έχασε με 0-2, αλλά πέρασε. Ακολούθησε στα play off η Βασλούι από την οποία πέρασε με συνολικό σκορ 4-2 (0-2 εκτός, 2-2 εντός).

Στη φάση των ομίλων πέρασε ως 2η από τον όμιλο με αντιπάλους τις Ρούμπιν Καζάν από τη Ρωσία, Νέφτσι Μπακού από Αζερμπαϊτζάν και Παρτιζάν από Σερβία. Είχε 11 βαθμούς, 3 νίκες (Παρτιζάν 2, Νέφτσι Μπακού), 2 ισοπαλίες (Ρούμπιν, Νέφτσι Μπακού) και 1 ήττα (Ρούμπιν).

Στους 32 κληρώθηκε με τη ρουμάνικη Κλουζ, από την οποία πέρασε πανεύκολα με συνολικό σκορ 5-0. Στους 16 ήρθε και ο αποκλεισμός με επεισοδιακό τρόπο από την ομάδα μου την Τότεναμ, αφού έχασε στο πρώτο ματς 3-0, στο δεύτερο κατάφερε να νικήσει με το ίδιο σκορ, στην παράταση να πετύχει κι άλλο, αλλά το γκολ του Αντεμπαγιόρ έδωσε στην Τότεναμ την πρόκριση λόγω του εκτός έδρας γκολ.


Συνολικά η χρονιά ήταν μία τραγωδία για την Ίντερ, ειδικά το δεύτερο μισό της. Η σχετικά καλή πορεία στο Γιουρόπα Λιγκ δε λέει κάτι στους οπαδούς της, αφού ο μεγάλος στόχος ήταν κυρίως η ευρωπαϊκή έξοδος, και απέτυχε παταγωδώς. Πλέον, με τον Βάλτερ Ματσάρι στον πάγκο καλείται να κάνει ουσιαστικές κινήσεις στο μεταγραφικό παζάρι και να διεκδικήσει με αξιώσεις του χρόνου το στόχο της εξόδου στο Τσου Λου.

Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

A.C. Milan Season Review 2012 - 2013 (Vds)

Στο δεύτερο μέρος των review για τις μεγάλες σήμερα θα ασχοληθούμε με τη Μίλαν που πέρασε δύο διαφορετικούς γύρους στη φετινή σεζόν.

Οι ροσονέρι τερμάτισαν 3οι στη βαθμολογία, εξασφαλίζοτνας την έξοδο στα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ, έφτασε στα προημιτελικά του κυπέλλου και στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ.

Ας δούμε αναλυτικά τη φετινή σεζόν.





Η Μίλαν το καλοκαίρι έκανε ριζική αλλαγή στο έμψυχο δυναμικό της. Όχι μόνο έφυγαν οι καλύτεροι παίκτες της την περασμένη σεζόν (Ιμπραήμοβιτς, Τιάγκο Σίλβα), αλλά και 4 θρύλοι της ομάδας (Ζέεντορφ, Νέστα, Ιντζάγκι, Γκατούζο).

Οι οπαδοί έκραζαν άσχημα τη διοίκηση και πιο πολύ τον Αντριάνο Γκαλιάνι, ο οποίος μαζί με τον ιδιοκτήτη της ομάδας, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, αποφάσισαν να κρατήσουν μία σφιχτή οικονομική πολιτική με στήριξη σε νέα παιδιά και χωρίς ηχηρές μεταγραφές.


Serie A

Η σεζόν ξεκίνησε χάλια για τη Μίλαν. Στα πρώτα 8 παιχνίδια, μετρούσε 2 νίκες, 1 ισοπαλία και 5 ήττες, παίζοντας τραγικό ποδόσφαιρο! Οι οπαδοί με συλλαλητήρια απαιτούσαν τη φυγή του προπονητή Αλέκγρι, όμως η διοίκηση επέμεινε να τον στηρίζει.

Ακολούθησαν μερικές ακόμα γκέλες, αλλά με ένα σερί 4 συνεχόμενων νικών κατάφερε να ανέβει λίγο στη βαθμολογία. Το ημερολογιακό έτος 2012 έκλεισε με μία ήττα με 4-2 από τη Ρόμα στο Ολίμπικο και βρήκε τη Μίλαν στην 7η θέση.

Ωστόσο, είχε έρθει η ώρα να ανατραπούν τα δεδομένα. Η Μίλαν, με ένα απίστευτο σερί 14 παιχνιδιών χωρίς ήττα (9 νίκες, 5 ισοπαλίες) ανέβηκε στην 3η θέση, ενθουσιάζοντας τους πάντες! Η πρώτη και μοναδική της ήττα στο 2013 έως τώρα ήρθε στις 21 Απριλίου από την πρωταθλήτρια Γιουβέντους, και ακολούθησαν 4 νίκες και 1 Χ ώστε η Μίλαν να καταφέρει να εξασφαλίσει την 3η θέση και την είσοδο στα προκριματικά του Τσου Λου.

Εδώ μπορείτε να δείτε στιγμιότυπα από τη μεγάλη νίκη επί της Γιουβέντους, εδώ από τη σημαντικότατη νίκη με 2-1 επί της Ουντινέζε, και εδώ από τη νίκη 3ης θέσης με 3-1 επί της Λάτσιο.



Το αγωνιστικό

Η Μίλαν, πλήρωσε τρία πράγματα φέτος: απειρία, επιθετικές ατέλειες τον πρώτο γύρο, τραγικοί αμυντικοί.

Και εξηγούμαι:

α) απειρία: στον πρώτο γύρο οι παίκτες ήταν στην πλειοψηφία τους νεαροί ή προερχόταν από μικρότερες ομάδες, και δεν είχαν συνηθίσει σε υψηλό επίπεδο. Βέβαια, στο β' γύρο, και με κάποιες προσθήκες βελτιώθηκαν βρήκαν χημεία και έφεραν αποτελέσματα.

β) επιθετικές ατέλειες τον πρώτο γύρο: αναγκάστηκε όλο το κουπί μεσοεπιθετικά να το τραβήξει ο νεαρός υπερταλαντούχος Ελ Σαραουί, στην πρώτη του σεζόν σε υψηλό επίπεδο, και του αξίζουν συγχαρητήρια. Οι Μπόατενγκ-Πάτο-Μπόγιαν-Ρομπίνιο ήταν επιεικώς εξαφανισμένοι, ο Πατσίνι άργησε να βρει τα πατήματά του. 

Το μεγάλο επιθετικό κενό καλύφθηκε με την πολύ εύστοχη μεταγραφή του Μπαλοτέλι τον Ιανουάριο, που άλλαξε άρδην τα πράγματα στον επιθετικό τομέα, και προσέφερε πολλά και κρίσιμα γκολ για την άνοδο της Μίλαν.

γ) τραγικοί αμυντικοί: εντάξει, οι Ζαπάτα και Μπονέρα είναι πολύ λίγοι για να φορούν τη φανέλα της Μίλαν. Είναι κινούμενα ανέκδοτα. Απορώ με ποια λογική τους ανανεώνουν. Επίσης, ο Μεξές και ο Γέπες είναι καλύτεροι από τους προαναφερθέντες, αλλά κι αυτοί είναι μέχρι 4ες-4ες επιλογές σε μία μεγάλη Μίλαν, όπως την ονειρεύονται οι οπαδοί της. Χρειάζεται επειγόντως ενίσχυση στα στόπερ.

Βέβαια, υπήρχαν και θετικά. Όπως οι πολλοί νεαροί που αναδείχτηκαν εκτός του Ελ Σαραουί (Ντε Σίλιο, Νιανγκ, κλπ.). Επίσης, η σταθερότητα στα αμυντικά χαφ, κυρίως δημιουργικά, όπου οι Μοντολίβο, Αμπροζίνι, Μουντάρι και Ντε Γιονγκ έκαναν ίσως τις καλύτερες σεζόν τις καριέρας τους.



Coppa Italia

Η Μίλαν είχε αθόρυβη παρουσία στο κύπελλο, καθώς πέρασε από τη Ρετζίνα εύκολα με 3-0 στη φάση των 16, και στα προημιτελικά αποκλείστηκε από τη Γιουβέντους με 2-1.


Champions League

Τηρουμένων των αναλογιών, και το τονίζω, οι Ροσονέρι είχαν σχετικά καλή πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Προκρίθηκαν ως 2οι στον όμιλο με 2 νίκες, 2 ισοπαλίες και 2 ήττες, με αντιπάλους τις Μάλαγα, Ζενίτ και Άντερλεχτ.

Στους 16 κληρώθηκε με ένα από τα μεγάλα φαβορί για το τρόπαιο, την Μπαρτσελόνα. Κατάφερε να κάνει το μικρό θαύμα και να την κερδίσει 2-0 στο Σαν Σίρο με γκολ των Μπόατενγκ και Μουντάρι! Ωστόσο, αποκλείστηκε στο δεύτερο ματς με ήττα 4-0 και αποχαιρέτησε.


Όσον αφορά το μέλλον, η Μίλαν χρειάζεται ενίσχυση σε αρκετές θέσεις, κυρίως στην αμυντική γραμμή, αλλά και στα φτερά. Θέλει όμως και ένα καλό ξεσκαρτάρισμα, να μην έχει περιττούς ή παίκτες-περιπατητές. Πιστεύω πως πρέπει να στηρίξει τον Αλέγκρι διότι είναι ο προπονητής που χρειάζεται πίστωση χρόνου για να δείξει έργο.



Δείτε όλα τα γκολ της Μίλαν στο φετινό πρωτάθλημα:



Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

Juventus FC Season Review 2012 - 2013 (Vds)

Αφού τελείωσαν τα season previews για τις Αγγλικές ομάδες, ήρθε η σειρά των  Ιταλικών, ξεκινώντας φυσικά με την πρωταθλήτρια Γιουβέντους.

Οι μπιανκονέρι φέτος κατέκτησαν το πρωτάθλημα, κατέκτησαν και το Ιταλικό σούπερ καπ, έφτασαν στο ημιτελικά του κυπέλλου και στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ.

Ας δούμε αναλυτικά τη φετινή σεζόν.

Serie A

Η Γιουβέντους με τον αέρα της πρωταθλήτριας ξεκίνησε πολύ δυνατά τη σεζόν. Χαρακτηριστικό ότι η πρώτη ήττα ήρθε από την Ίντερ εντός έδρας, την 11η αγωνιστική, έπειτα από 9 νίκες και 1 ισοπαλία!

Μετά από άλλες 2 γκέλες με Λάτσιο (0-0 εντός) και Μίλαν (ήττα 1-0 εκτός) ήρθε ένα νέο ξέσπασμα με 4 συνεχόμενες νίκες και έτσι στο τέλος του πρώτου γύρου η Γιούβε έμοιαζε να μην έχει αντίπαλο στη μάχη του τίτλου.

Ωστόσο, με την αρχή του έτους 2013, η Γιούβε είχε μπλοκάρει. Μέσα στον Γενάρη είχε 1 νίκη, 2 ισοπαλίες και 1 ήττα, με θεωρητικά όχι εύκολους, αλλά... πανεύκολους αντιπάλους! Στον Φεβρουάριο ήρθαν κάποια σκαμπανεβάσματα, με τελευταίο αυτό στις 1 Μαρτίου με το Χ με τη Νάπολι.

Ήταν όμως η ώρα για να πατήσει γκάζι η ομάδα του Κόντε. Ακολούθως έκανε ούτε λίγο ούτε πολύ... 9 συνεχόμενες νίκες (!!) κι έτσι ήταν φυσικό αυτό το απίστευτο σερί να της δώσει τον τίτλους.

Εδώ μπορείτε να δείτε στιγμιότυπα από τη νίκη τίτλου μέσα στην ομάδα μου τη Λάτσιο με σκορ 0-2, εδώ τα γκολ της ευρείας νίκης με 1-6 μέσα στην Πεσκάρα και εδώ το 1-0 επί της Μίλαν.



Το αγωνιστικό

Ο προπονητής της Γιούβε Αντόνιο Κόντε έπαιξε σχεδόν όλη τη σεζόν με 3-5-2 που κατά συνθήκη γινόταν 3-4-1-2. Στην άμυνα ήταν εξαιρετική, καθώς η τριάδα Μπονούτσι-Μπαρτσάλι-Κιελίνι ήταν στο πικ της.

Το βαρόμετρο βέβαια για τη Γιούβε ήταν το κέντρο της. Έχοντας τον τεράστιο Αντρέα Πίρλο στη θέση του 6αριού να διευθύνει το παιχνίδι μαεστρικά, με τις μαγικές μεταβιβάσεις του, αλλάκαι μπροστά του τους ακούραστους τεχνίτες εργάτες Βιντάλ και Μαρκίζιο, και για πάγκο την ταλεντάρα Πογκμπά, η Γιούβε είχε ίσως το καλύτερο κέντρο του πλανήτη.

Αδύναμο σημείο της ήταν η επιθετική λειτουγρία της. Ή καλύτερα, το γκολ. Το τελείωμα των φάσεων. Φάνηκε η έλλειψη ενός μεγάλου φορ που να έχει ερωτική επαφή με τα δίχτυα. Οι Βούτσινιτς και Τζιοβίνκο επιλέχθηκαν στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν για βασικοί, αλλά είναι second strikers αμφότεροι, όχι καθαρόαιμοι φορ, και επίσης οι Μάτρι-Κουαλιαρέλα έδωσαν λύσεις από τον πάγκο, αλλά για βασικοί δεν είναι.


Coppa Italia και Super Cup

Η Γιούβε έφτασε ως τα ημιτελικά του κυπέλλου Ιταλίας. Αφού απέκλεισε στους 16 την Κάλιαρι και στα προημιτελικά τη Μίλαν, ήρθε η ώρα των ημιτελικών, για να αποκλειστεί από τη Λάτσιο έπειτα από την ισοπαλία 1-1 στην έδρατης και ήττα 2-1 στο Ολίμπικο.

Στο Ιταλικό σούπερ καπ, που διεκήχθη στο Πεκίνο για ευνόητους λόγους, η Γιουβέντους νίκησε 4-2 στην παράταση τη Νάπολι και κατέκτησε τον (όχι και τόσο σημαντικό κατά τη γνώμη μου) τίτλο. Δείτε εδώ στιγμιότυπα.


Champions League

Οι μπιανκονέρι κληρώθηκαν σε έναν σχετικά δύσκολο όμιλο, καθώς κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν την περσινή κάτοχο του τροπαίου Τσέλσι, αλλά και την εξαιρετική τα τελευταία χρόνια Σαχτάρ, πόσο μάλλον φέτος. Η 4η αντίπαλος ήταν η δανέζικη Νόρτζελαντ.

Το ξεκίνημα στους ομίλους μόνο καλό δεν ήταν για τη Γιούβε, καθώς είχε 3 ισοπαλίες στα 3 πρώτα ματς. Ήρθε, ωστόσο, το ξέσπασμα στο δεύτερο ''γύρο'', αν μπορούμε να τον πούμε έτσι, των ομίλων, αφού μέτρησε 3 νίκες, οι δύο ευρείες, με 3-0 επί της Τσέλσι και 4-0 επί της Νόρτζελαντ και μία καθοριστική για την πρωτιά στη Σαχτάρ με 0-1.

Στους 16 κληρώθηκε με τη Σέλτικ την οποία απέκλεισε πολύ πιο εύκολα από ότι πολλοί περίμεναν, αφού κέρδισε 0-3 στη Σκωτία και 2-0 στο Τορίνο. Έπειτα ήρθε η σειρά της διαστημικής φέτος Μπάγερν, η οποία κατέκτησε και το τρόπαιο, από την οποία όπως ήταν φυσιολογικό αποκλείστηκε, με δύο ήττες 2-0 αμφότερες.

Δείτε εδώ τα στιγμιότυπα της μεγάλης νίκης 3-0 επί της Τσέλσι.





Πλέον η διοίκηση και ο Αντόνιο Κόντε καλούνται να κάνουν τις απαραίτητες κινήσεις ώστε να βοηθήσουν την ομάδα να φτάσει ψηλότερα και στη Ευρώπη, αλλά και να κατακτήσει φυσικά τον τίτλο και πάλι στην Ιταλία.

Πιο αναλυτικά την άποψή μου για το μέλλον της Γιούβε θα τη δείτε εδώ.



Δείτε όλα τα γκολ της Γιούβε στο φετινό πρωτάθλημα: