Εθνική Ιταλίας: Ποιο το μέλλον της πιο βαριάς ευρωπαϊκής φανέλας;;

Καλησπέρα σε όλους. Στο σημερινό άρθρο θα πιάσουμε το θέμα της πιο βαριάς ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής φανέλας, που δεν είναι άλλη από την εθνική Ιταλίας. Η σκουάντρα ατζούρα ταλαιπωρείται στις τελευταίες μεγάλες διοργανώσεις (εξαίρεση το Euro 2012) και ψάχνει να βρει τα πατήματά της, ενώ κάποιοι μεγάλοι αστέρες του παρελθόντος αποσύρονται.

Στο σημερινό άρθρο θα δούμε ανά θέση τις καλύτερες επιλογές παικτών που αυτή τη στιγμή είναι 25 ετών και κάτω. Ξεκινάμε.






Τέρμα

Το θέμα του τερματοφύλακα στην εθνική Ιταλίας ήταν εντελώς λυμένο εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία, αφού κάτω από τα δοκάρια υπάρχει σταθερά ο τεράστιος Τζίτζι Μπουφόν. Ωστόσο τα χρόνια περνούν και δεν αργεί η στιγμή που ο Μπουφόν θα αποσυρθεί. 

Έπονται από εκεί και πέρα ο Σιρίγκου της Παρί που είναι εξαιρετικός, αλλά και πολλοί νεαροί και πολλά υποσχόμενοι που παίζουν ήδη βασικοί στη Σέριε Α, όπως οι Περίν, Μπάρντι, Σκουφέτ και Λεάλι. Λογικά δεν θα υπάρξει μεγάλο πρόβλημα στα γκολπόστ για τους ατζούρι, ωστόσο Μπουφόν δύσκολα θα ξαναβγεί.

Άμυνα

Πάνε οι παλιές καλές εποχές που οι Ιταλοί έβγαζαν τους κορυφαίους αμυντικούς. Σιρέα, Ζεντίλε, Μπαρέζι, Μπεργκόμι, Μαλντίνι, Καναβάρο, Νέστα και πολλοί πολλοί άλλοι ανήκουν στο παρελθόν, ενώ και η τριάδα των τελευταίων χρόνων (Μπονούτσι-Μπαρτσάλι-Κιελίνι) αρχίζει να μεγαλώνει ηλικιακά.

Οι επιλογές είναι αρκετά περιορισμένες. Η μεγάλη ελπίδα στα στόπερ ακούει στο όνομα Ντανιέλε Ρουγκάνι. 20 χρονών, αρχηγός της εθνικής U21, ανήκει στη Γιουβέντους και αγωνίζεται δανεικός στην Έμπολι, όπου βγάζει μάτια με την απόδοσή του. Πέρα από τον Ρουγκάνι, υπάρχουν και οι μετριότατοι αλλά με αρκετές εμπειρίες για την ηλικία τους, Ρανόκια και Ογκμπόνα.

Στα πλάγια μπακ η κατάσταση στερεύει όλο και περισσότερο. Ο μόνος που το σώζει ο Μάτια ντε Σίλιο της Μίλαν. Θεωρείται από τα μεγαλύτερα ταλέντα παγκοσμίως στη θέση του, αγωνίζεται και στις 2 πλευρές της άμυνας και έχει όλα τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου φουλ-μπακ. Επίσης, υπάρχει και ο Ματέο Νταρμιάν, που αγωνίστηκε βασικός στα δεξιά της άμυνας στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, είναι 25 ετών και αποτελεί βασικότατο στέλεχος της Τορίνο εδώ και χρόνια με πάνω από 100 συμμετοχές, ενώ έχει παίξει και στη Μίλαν. Από εκεί και πέρα.. το χάος.

Αμυντικά-κεντρικά χαφ

Το κενό του Πίρλο είναι φοβερά δυσαναπλήρωτο, καθώς δύσκολα βγαίνει παίκτης με παρόμοια χαρακτηριστικά, που να μιλάει στη μπάλα. Επίσης, πολύ δύσκολα θα αντικατασταθεί όταν αρχίσει να πέφτει και λόγω ηλικίας ο Ντανιέλε ντε Ρόσι, που είναι από τους πιο πιστούς εργάτες της Ιταλίας εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Το μέλλον ανήκει στον Μάρκο Βεράτι, που στα 22 του είναι βασικός και αναντικατάστατος στην Παρί σεν Ζερμέν, είναι από τους πληρέστερους μέσους του πλανήτη και συνδυάζει τεχνική και δημιουργία με τρεξίματα και καλύψεις. Αυτός αναμένεται να είναι και ο νέος ηγέτης του κέντρου της Ιταλίας. Υπάρχουν επίσης και οι αξιόλογοι μέσοι Αντρέα Πόλι, Ρομπέρτο Σοριάνο και Μάρκο Μπενάσι.

Μεσοεπιθετικοί

Ο Στεφάν Ελ Σαραουί είχε τρελάνει κόσμο στα πρώτα 2 του χρόνια στη Μίλαν, ωστόσο εδώ και πολλούς μήνες ταλαιπωρείται από συνεχόμενους τραυματισμούς. Ωστόσο, όποτε αγωνίζεται δείχνει σημάδια του τεράστιου ταλέντου του και οι Ιταλοί ευελπιστούν στο μέλλον να σταθεί πιο τυχερός, καθώς έχει όλα τα φόντα για να γίνει παγκόσμιας κλάσης.

Φοβερό πουλέν και ο έτερος νεαρός παικταράς της Μίλαν, ο Τζιάκομο Μποναβεντούρα. Εργατικότατος, κάνει τα πάντα, ξέρει πολύ μπάλα και έχει επαφή με τα δίχτυα, ενώ μπορεί να αγωνιστεί σε πάρα πολλές θέσεις από τη μέση και μπροστά. Υπάρχει επίσης και ο βιρτουόζος και δεινός σκόρερ αριστερός εξτρέμ της Νάπολι, Λορέντζο Ινσίνιε, όπως και ο πολλά υποσχόμενος Αλεσάντρο Φλορέντζι της Ρόμα.

Επιθετικοί

Εδώ δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Ακόμα και αν ο τρελο-Μάριο Μπαλοτέλι δεν γίνει τελικά λόγω μυαλού (που δεν έχει) ο παικταράς που θα μπορούσε να γίνει, υπάρχουν από πίσω πολλά παιδιά που μπορούν να δώσουν πάρα πολλά και ήδη είναι οι απόλυτοι ηγέτες της ομάδας τους.

Οι Ντομένικο Μπεράρντι και Σιμόνε Ζάζα που ανήκουν στη Γιουβέντους και αγωνίζονται στη Σασουόλο, ο Μανόλο Γκαμπιαντίνι της Νάπολι και μέχρι πρότινος της Σαμπντόρια, ο Τσίρο Ιμόμπιλε της Ντόρτμουντ, ο Μάτια Ντέστρο της Μίλαν και μέχρι πρότινος της Ρόμα και ο Σαμουέλε Λόνγκο της Κάλιαρι (ανήκει στην Ίντερ), είναι όλοι τους ένας κι ένας, με διαφορετικά χαρακτηριστικά και πολύ ώριμοι ποδοσφαιρικά για την ηλικία τους.




Συμπέρασμα

Υπάρχει φως στο τούνελ για την εθνική Ιταλίας. Τα τελευταία χρόνια έχει στερέψει, ωστόσο σιγά σιγά με τον καιρό θα βρει τα πατήματά της, και σε αυτό θα βοηθήσει σίγουρα και ο παθιάρης Αντόνιο Κόντε στον πάγκο. Έτσι κι αλλιώς, και σε ότι αφορά το υλικό, αν εξαιρέσουμε την αμυντική γραμμή σε όλες τις υπόλοιπες υπάρχουν πολλοί αξιόλογες μονάδες στο τέλος που θα της επιτρέψουν να ξαναπρωταγωνιστήσει. Εμείς ως φίλαθλοι του ποδοσφαίρου το ευχόμαστε καθώς οι Ιταλοί έχουν προσφέρει ουκ ολίγα σε αυτό το άθλημα!