Μάντεστερ Γιουνάιτεντ 2014-2015: Παζλ για πολύ δυνατούς λύτες

Στο σημερινό άρθρο θα ασχοληθούμε διεξοδικά με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ της φετινής σεζόν, που ξεκίνησε, μετά και τις τελευταίες της μεταγραφικές κινήσεις, αφού εξελίσσεται σε μία αμφιλεγομένη και πολυσυζητημένη ομάδα για τη νέα χρονιά.






Μεταγραφές

Άντερ Ερέρα: Ένας κεντρικός χαφ για πολλές δουλειές. Ο Ισπανός έχει τρομερή τεχνική κατάρτιση, πολύ καλό playmaking από πιο οπισθοχωρημένη θέση, πολλά τρεξίματα στο παιχνίδι του και παίζει είτε δίπλα στον αμυντικό χαφ, είτε εσωτερικός χαφ, είτε 10άρι.

Λουκ Σο: Ένας από τους πιο ταλαντούχους του πλανήτη στη θέση του. Ο 18χρονος αριστερός μπακ, που έβγαλε μάτια πέρσι στη Σαουθάμπτον, έχει όλα τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου full-back. Ανεβοκατεβαίνει την πλευρά, βγάζει πολύ καλές σέντρες, είναι πάντα ο παίκτης παραπάνω στην επιθετική λειτουργία της ομάδας.

Μάρκος Ρόχο: Έπαιξε στο Μουντιάλ (με τρομερές εμφανίσεις) ως αριστερός μπακ με την Αργεντινή λόγω έλλειψης παικτών σε εκείνη τη θέση. Η φυσική του θέση είναι στόπερ, αφού εκεί έκανε 2 πολύ καλές χρονιές με την Σπόρτινγκ. Δυνατός, παθιασμένος, ξέρει να βγάζει τη μπάλα και είναι αρκετά γρήγορος.

Άνχελ ντι Μαρία: Νομίζω ότι ο Αργεντίνος υπερπαίκτης δε χρειάζεται συστάσεις.

Ντάλεϊ Μπλιντ: Και αυτός σε άλλη θέση έκανε πολύ καλό Μουντιάλ (και αυτός ως αριστερός μπακ, όπως ο Ρόχο), αλλά η φυσική του θέση είναι αμυντικό χαφ, ενώ μπορεί να προσφέρει άνετα και ως στόπερ. Δυναμικός, πολύ καλός στο εναέριο παιχνίδι, καθαρός στο αμυντικό του παιχνίδι και έχει πολύ καλό αριστερό πόδι.

Ρανταμέλ Φαλκάο: Ένας από τους κορυφαίους φορ του πλανήτη τα τελευταία 4-5 χρόνια. Μεγάλο ερωτηματικό η κατάστασή του μετά τον σοβαρό τραυματισμό που είχε, αλλά η τεράστια ποιότητά του αναμφισβήτητη.



Γιατί τόσο χάλια;

Ο Λουίς φαν Χάαλ είδε το 3-5-2 να πετυχαίνει απόλυτα στο Μουντιάλ της Βραζιλίας και αποφάσισε να το εφαρμόσει και στη Γιουνάιτεντ. Μέχρι στιγμής, πάντως, χωρίς καμία επιτυχία, αφού σε 3 αγωνιστικές στο πρωτάθλημα δεν έχει ούτε μία νίκη, ενώ αποκλείστηκε με 4άρα από το λιγκ καπ από τη... Μίλτον Κέινς Ντονς.

Ο λόγος; Κυρίως τα αμυντικά κενά. Το κλειδί στο 3-5-2 είναι τα full back. Μέχρι στιγμής, λόγω του τραυματισμού του Σο, εκεί παίζουν ο Βαλέντσια στα δεξιά και ο Άσλεϊ Γιανγκ αριστερά. Δηλαδή δύο καθαρόαιμα εξτρέμ (και όχι καμιάς μεγάλης κλάσης) σε έναν ρόλο που δεν έχουν ξαναεπωμιστεί παλαιότερα.

Επίσης, τα στόπερ της υστερούν πάρα πολύ σε ποιότητα, πόσο μάλλον όταν μέχρι στιγμής δεν έχει αγωνιστεί και ο Ρόχο. Οι Έβανς και Σμόλινγκ είναι πολύ λίγοι για τέτοιο επίπεδο και το έχουν δείξει επανηλλειμένα, ενώ ο Τζόουνς παρότι έχει μεγάλες δυνατότητες, έχει μείνει κάπως στάσιμος.

Επιπροσθέτως, ο Φλέτσερ και ο Κλέβερλι συνεχίζουν να προσπαθούν να παίζουν στα αμυντικά χαφ, αλλά δεν... Όσο κι αν προσπαθούν. Ο Μπλιντ δεν έχει παίξει ακόμα. 

Όπως καταλαβαίνετε, εκτός των όποιων ελλείψεων, έχουν πέσει και οι τραυματισμοί και η καθυστέρηση ενσωμάτωσης κάποιων παικτών στο ρόστερ, ώστε να συντελέσουν στο χάλι της Μαν Γιουν.



Πώς θα παίξει στο μέλλον;

Πιστεύω πως το σύστημα με τους 3 αμυντικούς δεν έχει μέλλον στη Γιουνάιτεντ και γενικά στην Αγγλία. Είτε πρόκειται για 3-5-2 είτε για 3-4-1-2. Κάθε φορά αχρηστεύονται 2 μεγάλα ατού της ομάδας. Πέραν του ότι θα πρέπει να θυσιαστεί ένας από τους 3 πρωτοκλασάτους επιθετικούς (Ρούνεϊ, Φαν Πέρσι, Φαλκάο), στο 3-5-2 δεν έχει θέση ο Μάτα (όντας καθαρό 10άρι) και στο 3-4-1-2 δεν έχει ο Ντι Μαρία (δεν είναι για αμυντικό χαφ ούτε για καθαρόαιμο 10άρι).

Το σύστημα που ταιριάζει στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι το 4-4-2 με ρόμβο κατά τη γνώμη μου, αφού όλοι παίζουν στις θέσεις τους. Τέρμα ο Ντε Χέα φυσικά, άμυνα η καλύτερη δυνατή 4άδα είναι Ράφαελ-Τζόουνς-Ρόχο-Σο, από δεξιά προς τα αριστερά. Αυτό ισχύει για κάθε σύστημα με 4 αμυντικούς.

Στη βάση του ρόμβου ο Ντάλεϊ Μπλιντ με καθαρά ανασταλτικά καθήκοντα και την πρώτη πάσα. Δεξιός εσωτερικός μέσος ο Άντερ Ερέρα, με τα πολλά τρεξίματά του, αλλά και την προώθηση του παιχνιδιού. Αριστερό εσωτερικό χαφ ο Άνχελ ντι Μαρία, στο ρόλο (περίπου, λόγω και της απουσίας εξτρέμ) που είχε και στη Ρεάλ. Κορυφή του ρόμβου, καθαρός playmaker o Χουάν Μάτα και δίδυμο στα φορ ο Γουέιν Ρούνεϊ με έναν από τους Ρόμπιν Φαν Πέρσι και Ρανταμέλ Φαλκάο.

Το 4-3-3 επίσης θα ήταν καλή επίλογη σε άλλα παιχνίδια, ανάλογα και με τον αντίπαλο. Οι Μπλιντ-Ερέρα-Ντι Μαρία στα χαφ, με τους Βαλέντσια (ή Γιανουζάι)-Ρούνεϊ-Φαν Πέρσι (ή Φαλκάο) στην επίθεση, ενώ μπορεί να μπει και ο Μάτα στην τριάδα των χαφ και να μετατεθεί εξτρέμ ο Ντι Μαρία, δηλαδή στη φυσική του θέση.

Αν τυχόν απουσιάσει ο Ερέρα (που κατά τη γνώμη μου φέτος θα είναι πολύ σημαντικός παίκτης για τη Μαν Γιουν), μπορεί να το γυρίσει σε 4-4-2. Με τους Μπλιντ και Κάρικ, δύο καθαρόαιμα αμυντικά χαφ, και στα πλάγια τους Βαλέντσια και Ντι Μαρία, ως πλάγιους χαφ και όχι καθαρούς εξτρέμ.

Τέλος, αν κάποιος αναρωτιέται πώς μπορούν να χωρέσουν Ρούνεϊ, Φαν Πέρσι, Φαλκάο, αλλά και Ντι Μαρία στην 11άδα, υπάρχουν 2 απαντήσεις/επιλογές: Είτε, σε κάποιο ''εύκολο'' ματς, παίζεις 4-3-1-2, με Μπλιντ-Ερέρα-Ντι Μαρία χαφ, Ρούνεϊ 10άρι και Φαν Πέρσι-Φαλκάο δίδυμο στην επίθεση, είτε ανάλογα με τη ροή του αγώνα, αν θες να βάλεις οπωσδήποτε γκολ και να παίξεις φουλ επίθεση, γυρνάς οποιοδήποτε σύστημα σε 4-3-3 με τους Ρούνεϊ-Φαλκάο-Φαν Πέρσι 3άδα με οποιουσδήποτε χαφ.



Τι μέλλει γενέσθαι;

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σίγουρα θέλει χρόνο. Αυτό έλεγαν και πέρσι, αλλά πέρσι ούτε είχε τέτοια ποιότητα το ρόστερ ούτε είχε τόσο μεγάλο προπονητή. Η ομάδα για να δέσει θέλει χρόνο, παιχνίδια, και ίσως την κανονική Γιουνάιτεντ τη δούμε από Νοέμβριο και μετά. Θέλει υπομονή για τους φίλους της. Μοναδικός στόχος φέτος δεν είναι άλλος από την 4άδα και την επιστροφή στο Τσάμπιονς Λιγκ.